Şimdi Allah için, dönüp bakınca gerçekten bir zamanlar Natalie Portman’ın Star Wars’ta oynadığı gerçeği garip geliyor. Mesela aynı durum Ewan McGregor’da da var. Hayden Christensen, Carrie Fisher gibi örnekler için, bu durum okey. Onlar zaten sadece Star Wars’ta oynayarak meşhur oldular. Harrison Ford ve Samuel L. Jackson gibi isimler de niyeyse rahat özdeşleşiyor kafamda Yıldız Savaşları ile.
Ama Portman oturmuyor işte. Sonradan o kadar farklı bir kariyer rotası çizdi ki, bir de zaten Star Wars’da oynadığında o kadar ufaktı ki; oturtamıyorum bir yere. Elbette oynadığı filmlerin çok iyi karşılanmamış ve tarih sahnesine çok da iyi yerleşmemiş olmasının da payı büyük. Bazen Portman da öyle hissediyormuş gibi düşünüyorum. Jimmy Kimmel’a çıkıp verdiği şu beyanda olduğu gibi mesela.
https://youtu.be/XOdV6oXPeJ4
“Biliyor musun, filmi çekerken şeyi düşünüyordum: ‘Bu bir gün çocuklarım olduğunda muhteşem bir şey olacak. Onlara gösterebileceğim bir şey bu. Ve çocuklar, tabii ki, buna takıntılı vaziyetteler ve izlemeden dahi hakkındaki her şeyi biliyorlar. Sonra şunu fark ettim: Ben filmlerde ölüyorum. Bence çocuğuna göstermek için biraz korkutucu bir şey bu.”
Portman’ın tespitine katılmadan edememekle beraber –çünkü yani, kamon, Portman’ın çocuğu beş yaşında ve gerçekten de annesinin öldüğü sahne çok da iyi bir şey değil bir çocuğun izlemesi için- bu kararın sadece bu sebeple alındığına da çok inanamıyorum. Çünkü yani üç filmde, Portman’ın öldüğü sekans sadece yirmi dakikalık bir şey. Tut gösterme orasını, hatta tut Revenge of the Sith’i at yani. Phantom Menace’ı beş yaşında bir çocuk izleyebilir rahatlıkla. Biz biraz da utanıyor muyuz sayın Portman? Hani siz de çok çok iyi değildiniz yani o filmde, ayıptır söylemesi, ha?
