Sevgili Geekyapar takipçisi, bir süredir aklımı gıdıklayan, kafamda çeşitli muhakemelere sebep olan ve üzerine yazmak istediğim ama ne yazacağımı bilemediğim bir soru var: “Geeklerin ortak bir müzik zevki var mı? Varsa hangi ortak noktada buluşuyor?”
Bu soruyu kısaca “hayır” diye cevaplamak mümkün fakat yeterli değil. Her alanda olduğu gibi müzik konusunda da, özellikle tarz olarak, geeklerin ortak bir zeminde birleştiğini söyleyemeyiz. Her geek FRP oynamak, aynı çizgi romanları takip etmek ve sevmek zorunda olmadığı gibi birbirine benzer müzikler de dinlemek zorunda değil. Bazı geekler oyun, film ve dizi müziklerini dinlemeyi seviyorken kimisi de daha teknik müziklere yönelebiliyor.
Her şeyden önce iki şeyi açıklığa kavuşturmak lazım. Geekler kendi aralarında, aslında ortak zeminde buluşuyormuş gibi gözükütğü alanlarda bile fikir ayrılıklarına sahipken nasıl oluyor da aynı çatı altında birleşebiliyorlar? Bu sorunun cevabı geekliğin, genel algının aksine, spesifik konulara (FRP, çizgi roman, bilimkurgu vb.) olan aşırı merak duyma ve tercih edilmiş asosyallik değil, sevilen herhangi bir konuya aşırı merak duyma durumu olmasında yatıyor (bir geek pek tabii FRP, bilimkurgu ve çizgi roman sevmiyor olabilir). Bir geek illa indie ya da alt-kültürden beslenmek zorunda değil. Spotify’da 20 kişinin takip ettiği bir grubun ya da müzisyenin ürettiğini severek dinleyen kişi de, Beyonce’nin üçüncü göbekten dedesinin KKK üyesi olduğunu (sadece örnek olması açısından tamamen kaba etten uydurma bir bilgidir) bilen kişi de geek’tir. Yani bir geek’in ilgi duyduğu alan hakkında mutlaka ilginç bir bilgisi vardır ve geekler bilgi alışverişini sever.
Açıklığa kavuşturmak istediğim ikinci nokta ise her sanat dalı ve eğlence alanında olduğu gibi müziğin de kaynağı hayal gücüdür, gerisi teferruattır. Bir geek ya hayal gücü yüksek biridir ya da hayal gücünün sınırlarını zorlayan eserlerden hoşlanır. Bunlar yukarıda anlattığım merak ve bilgi ile birleşince pek nev-i şahsına münhasır ve genele yayılmayan, bireysel müzik zevklerinin ortaya çıkması işten bile olmuyor haliyle.
Yazdıklarımı bir örnekle açıklamak istiyorum. King Crimson’un Epitaph isimli güzide parçası gayet mainstream bir şarkı. Fakat bir geek için Epitaph “tomorrow I’ll be crying” değil “the fate of all mankind I see, in the hands of fools“dur. Çok fazla insan Epitaph’ın politik ve protest içeriğinden bihaber yaşayıp ölür.
Ya da Kanadalı müzisyen Devin Townsend (ki kendisini ‘geek’ten ziyade ‘nerd’ olarak tanımlamayı seven bir abimizdir) konuyla ilgili ilginç bir örnek olabilir. Kendisini tanımayan ve bilmeyenler için bir ön bilgi geçmek ve wikipedia link’i vermek istiyorum. Townsend extreme death metal, progressive metal, ambient, caz, progresif rock ve rock’n roll gibi abuk subuk birçok tarzda besteler yapan enteresan bir abimiz. Çalışmaları genelde metal ağırlıklı. Ele aldığı konular da aşktan ana avrat düz gitmeli öfkeye kadar çeşitlilik gösteriyor. Kendisinin bipolar kişilik bozukluğu olduğunu da eklemeyi kendime borç bilirim (daha merak edenleri şöyle alalım: Devin Bey). Gelin görün ki Townsend gerçek bir Beyonce hayranı. Şaşırtıcı değil mi… Bence şaşırtıcı. Ben şaşırmıştım en azından.
Yazımı sonlandırmadan önce aslında yazının başında belirtmem gereken bir şeyi açıklamak istiyorum. Ben ne müzikoloğum ne de çok derin müzik teorisi bilgim var. Müzik üzerine biraz okumuş ve sahneye çıkmış, müzik yapmış biriyim sadece. Bunlarla birlikte çok iyi bir müzik dinleyicisiyim. Okuduğum ve dinlediklerimden esinlenerek çıkarımlar yapıyorum. Yazdıklarımı otorite olarak değil bir “müzik geeki” olarak yazıyorum. Katılmayanlarla tartışmaya veya yazdıklarımı geliştirmek isteyenlerle diyaloğa açık olduğumu da cümle aleme Geekyapar vasıtasıyla duyuruyorum. Kıçımı kaldırıp üşenmezsem geeklik ve müzik hakkında daha çok yazı paylaşmak istiyorum.
Neyse Interlude’u fazla uzattım, Crescendo’yu da çoktan geçtiğime göre Epilogue’a geçebilirim. Sonuçta geeklerin her konuda olduğu gibi ortak bir zeminde buluşmasını sağlayacak müzik türleri yok. İyi ki de yok. Yoksa çok sıkıcı bir topluluk olurduk. FAKAT! ortak zeminde buluşmamızı sağlayan bir ‘state of mind‘, bir dünya görüşü ve merak var. Başka bir yazıda görüşmek üzere.
