[Geekyapar Best-Of-2014] Geekyapar Editörlerine Göre 2014’ün En İyi 5 Çizgi Romanı

Geekyapar olarak 2014’ün en iyilerini seçiyoruz! Editörlerimizi aldık çember bir masaya (yalan, internetten toplandık) her birine 2014 içerisinde onlar için büyük anlam ifade eden işleri sorduk. Herkes kendine göre bir fikir belirtti. Dizi, film, çizgi roman, müzik ve oyun konularında Geekyapar editörleri için 2014’ün en iyilerinin yazılarını okuyorsunuz. Seneye hangi işler damga vurdu? Geri kalan 365 günden ne kaldı aklımızda? İşte burada!

Bugün çizgi romanlara bir bakalım dedik. İyi yaptık da, bir gördük ki geekyapar kadrosunun pek çoğu için bu sene hiçbir çizgi roman öyle net bir şekilde “ben senenin en iyisiyim!” diyememiş. Pek çoğu “bu sene bende öyle iz bırakan çizgi roman olmadı” dedi geçti, isim verenlerin de beşi beş farklı yere dağıldı. Ama tabii yine bazı şeyleri not etmek, çıkarmak mümkün.

Öncelikle, biz yine bu sene çok fazla ana akım çizgi romana pas vermedik. Hikaye örgüsü ve diyalog kalitesi olarak Marvel ve DC’nin standartlarının düşük çizgisini koruduğu aşikar. Kitleleri genişledikçe, ortak katların en küçüğünü hedef almak zorunda kalıyorlar. O yüzden nadiren ortaya kalite işler çıksa da, genel haftalık / aylık sayılar bizi pek etkilemiyor. Bu sene de etkilememiş. Onun yerine her zaman olduğu gibi yine Image, Ballantine, IDW gibi firmalara sarılmışız. Onlar da bizi yüz üstü bırakmamışlar.

Onun dışında da kimse Alan Moore’un bu seneki işlerini okumamış, o yüzden buraya koymamış diye umuyorum? Öyle avutuyorum kendimi? Değil mi? Öyle olduğunu söyleyin bana… (ühü…)

Seconds

Mert Günhan: Bryan Lee O’Malley’in Scott Pilgrim’den sonra yazıp çizdiği ve hala formunun zirvesinde olduğunu, işini hâlâ çok iyi bildiğini bizlere kanıtladığı güzeller güzeli “Seconds” benim için 2014’ün en iyi çizgi romanıydı.

Wraith: Welcome to Christmasland

Yigilante Kocagöz: Joe Hill’i zaten severdim, bu tekinsiz Amerikan masalı ile kendisine büyük bir hayranlık beslemeye başladım. Yedi sayıda insanın ruh haline bu kadar sert dokunan az eser vardır. Kesinlikle muhteşem bir iş, hem teknik hem de anlatı bakımından bu senenin en güzel korku çizgiromanı. Defalarca okuma garantisi var.

Southern Bastards

J.H.: Jason Aaron ve Jaston Latour’un çizgi romanı Southern Bastards, içimde kapanmaz denen bir açlığa konuştu resmen. O açlık ki, Garth Ennis’in başyapıtı Preacher yüzünden doğmuştu, Southern Bastards’ın o benzer Güney atmosferiyle, karmaşık hikaye anlatımıyla ve harika çizimleriyle biraz sükut buldu. Fırsat bulursanız, Image’ın bu seneki sağlam işlerinden bir diğerini kaçırmayın.

Bu arada bir diğerini diyorum, çünkü Image hakikaten yine yeni fikri mülk konusunda harika bir sene geçirdi. Hazır lafı gelmişken The Fade Out’un da bu payeyi kıl payı kaçırdığını söylemek gerek. Geçmişten gelen Manhattan Projects ve Saga gibi işleri de hâlâ sağlamlığını koruyorlar. Maşallah diyelim kendilerine…

Captain Marvel

Yiğitcan Erdoğan: Kelly Sue DeConnick’in hakkı en yenen yazarlardan biri olduğuna hiçbir şüphem yok. Yanlış anlamayın, Marvel bünyesinde en kıymet gören yazarlardan biri, Avengers’ı teslim ettiler kadına. Ama herkesin ismini bilmiyor olması bana garip geliyor. Hele ki geçen Captain Marvel serisiyle çığır açmışken o çıtanın üzerine çıkabildiği bu senenin sonunda…

Carol Danvers’ın Ms. Marvel titrini bırakıp, Captain Marvel olduğu seri gerçekten de kanımca gelmiş geçmiş en iyi yazılmış hikayelerden biriydi. En azından ana akım süper kahramanlar evreninde böylesine dokunaklı, ilgi çekici ve diyalog kalitesi olarak zirve olgunlukta bir iş göreceğimi düşünmüyordum. O seri bittikten sonra da bir daha göremeyeceğimi düşündüm açıkçası, ama bu sene Kelly Sue DeConnick, dedim ya, kendi çıtasını aşıp paramparça etti. Kendisine Captain Marvel filminde senaristlik vermezlerse Kevin Feige ve ekibinin benden çekecekleri var…

Rat Queens

Fatih Yürür: Aslında cazibe noktası çok basit! Çizgi roman arenasında son yıllarda adeta tez konusu kıvamında bir “dişi yükselişi” istikrarı var! Rat Queens, bu istikrarın en sert ve eğlenceli meyvelerinden biri! Kesinlikle yılın en sert ve sevimli aksiyon mahsullerinden biri!

Bonus: The Authority & What’s So Funny About Truth, Justice and the American Way?

Can Sungur: Bu yıl çıkan çizgi romanları çok heyecanlı takip etmedim, hala eskilerden okumadığım o kadar çok şey var ki. Bu paragraf ile başka arkadaşları da yönlendirebilirim diye umduğumdan önce Warren Ellis’in “The Authority” ilk cildini, arkasına da “What’s So Funny About Truth, Justice & the American Way?” isimli Superman macerasını yapıştırıyorum. İkisi biribirinin tam zıddı, okur ve yazarların çizgi romandan beklentilerini sorgulayıp, kendiyle hesaplaşan bir durumları var. That’s so meta.