Biri yerme biri övgüyle dolu iki yazının ardından içimde şimdiye kadar söylemediğim şeyleri döktüm ve nihayet bölümden şaşmamaya niyetli bir inceleme yazısının başına oturdum. Tabii söz veremem; konu Doctor Who olduğunda konuşa konuşa bitmeyecek gezegenler, sistemler, paralel evrenler olduğundan her an her şey olabilir.
Bölümümüz Clara’sızdı. Companion eşliğinde gitmeyen bölümler DW için önemlidir. Çünkü işlemeniz zorunlu olan ana karakter sayısı bire düşer ve bölüm alışılmışın dışındaki karakterlere ayıracak bol zaman bulur. Ben henüz bu tarz bölümler içinde olumsuz bir örneğe rastlamadım. S09E06’da beni hayal kırıklığına uğratmadı. İmkanlarını değerlendirdi. Bize Ashildr ve onun 800 yıllık yalnızlığını armağan etti.
Bölüm gecikmeden bizi bir soygunun ortasına attı. Kalın sesli ve tıfıl bir haydut at arabasındaki iki soyludan kopardığı değerli eşyalarla yetinmeyip inatla bir tılsımı vermelerini istiyordu. E bu kadar arzulanan bir şey olur da Doctor onu aramaz mı? Mümkün değil. Doctor elinde “zamazingo”larından biriyle soygunun ortasına atladı ve soygunu rezil edip soyluları kaçırdı. Bunun üzerine haydutun aslında; önceki bölümde Doctor’un ölümsüzlük verdiği Viking köylü kızı Ashildr olduğunu öğrendik. Bölüm bu tip bir aksiyonla başlasa da ilerledikçe anladık ki gördüklerimizden ziyade duyduklarımız çarpıcı etken olacaktı: Doctor ve Ashildr’in, Capaldi ve Williams’ın aşık atışmasının içine itilmiştik.
Öğreniyoruz ki Ashildr bu ölümsüzlük olayından hiç de mutlu değil. Yaşam süresi artsa da hafıza kapasitesi normal bir insan seviyesinde, 800 yıllık hayatının çoğunu kendi günlüklerini okuyarak anımsayabiliyor. Bu da haliyle hem kendini unutmasına hem de git gide acımasızlaşmasına neden olmuş. İşte Doctor da buna karşı çıkıyor. Ashildr için 800 yıl önce, Doctor içinse belki bir kaç hafta önce Viking köyünde tanıştığı kızın bu kadar değişmiş olamayacağını söylüyor. Bölüm boyunca Ashildr’in derinlerde tuttuğu vicdanını tozdan arındırmaya çalışıyor. Ama Ashildr buna çok niyetli değil. Zira vicdanından çok çekmiş ve bu hale gelmesinin sebepleri var.
Ashildr ve Doctor’un tılsımı almak için beraber yaptıkları soygun sırasında başlattıkları “Beni neden yanına almıyorsun Doctor?” tartışması whovianlar için başta tanıdık gelse de tartışmanın sonu bizi daha önce almadığımız cevaplara götürüyor. Ama oraya gelmeden önce övülmesi gereken şeyler var. Örneğin Maisie Williams. Önceki bölüm kendini aşamadığını hatta alışık olduğumuzun altında kaldığını söylediğim Williams meğer döktürmek için bir anti-heroya dönüşmeyi bekliyormuş. Yılların Capaldi’sinin önünde hiç sırıtmayan performansını mı, gerçekten 800 yıl yaşadığına inanabileceğiniz antikalıktaki bakışlarını mı övsem bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa, Williams harika bir rol, biz whovianlar da Williams’ı kazandık.
Diğer övülecek isim ise Catherina Tregenna. Kendisi bölümün yazarı. Ben bölümü bitirdiğimde bunun bir Moffat bölümü olduğundan emindim. Moffat kendi yarattığı karakterlerin gelişimini kolay kolay başkasının eline vermez. Üstelik bu karakter öylesine biri de değil. Doctor’da iz bıraktığı, ileride de iz bırakacağına şüphe duymayacağımız bir karakter. Demek ki Moffat’ın bir bildiği varmış ki; Tregenna, Doctor’u anladığını belli edecek şekilde yazdığı diyaloglarla, büyük umut beslediğim Ashildr’i hayal kırıklığına dönüştürmemesiyle en azından benim kalbimi kazandı.
Ortada bölüm boyunca süren bir tartışma olduğundan bahsettik. Doctor’un tanıştığı, biraz vakit geçirdiği herkes kendini Tardis’e bırakıp Doctor’la seyahat etmek istese de çok az aday kayda değer nitelikte. Anlarsınız ki Ashildr bu adaylardan biri. Doctor’un bin yıllık macerasına kendi 800 yıllık macerasını katmak isteyen biri var karşımızda. Üstelik bu kişi ölümsüz yani Doctor ne kadar isterse onunla seyahat edebilir. Ama Doctor bunu reddediyor. Sebebi Clara ya da Ashildr’in daha önce adam öldürmesi değil. Sebep çok şey gören ama çok azının kıymetini bilen iki kişinin birbirini bitireceğini bilmesi. Çünkü çok şey görenlerin bunlara değer katacak mayıs sineklerine ihtiyacı var. Daha önce hiç böyle düşünmüş müydünüz? Doctor’un birilerini yanına almasındaki başlıca sebebin fanlara ihtiyaç duyması olduğunu biliyordum tabii. Ancak Doctor’un gördüklerinden büyülenmesinde yanındakilerin yardımcı olduğunu hiç düşünmemiştim. Bu vesileyle Doctor’un neden ölümsüz bir companion seçmediğini öğrenmiş olduk.
Bölümün gerisinde bir de tılsım meselesi vardı. Dediğim gibi gördüklerimiz bu sefer önemsizdi. Çünkü tılsım meselesi tırışkadan bir uzaylının kendi ırkını Dünya’ya getirebilmek için bir araç olduğunu, Ashildr’in bu tılsımı arama sebebinin de bu uzaylıyla tılsım sayesinde galaksileri gezebileceğine inanması olduğunu gördük. Uzaylının ve tılsımın işlevi; Ashildr’i acımasız göstermek ve sondaki vicdana gelme sahnesini yere çakmak oldu.
Son ve önemli meseleden de bahsedelim. Ashildr’in artık tam zamanlı kötü kız takılmayacağını biliyoruz. Ama iyilik timsali olarak da gezmeyecek. Doctor’u dostluğuyla tehdit etti ve bu çok akıllıcaydı. Bundan sonraki süreçte kendisini müdaheleci bir stalker olarak göreceğiz. Bariz olanı bir de benden duyun: Clara’ya vedamızın sorumlusu Ashildr olacak!
Küçük Notlar:
- Kaptan Jack Harkness’ın bahsi geçince ekrana yapışan tek kişi olmadığımı biliyorum. Bu dizi biraz da nostalji dizisi.
- Hızlı Sam’in sahne performansı ve Doctor’la paslaşmaları çok eğlenceliydi. 12’yi espri yapmaya çalışırken bir daha görmeyi çok isterim.
- 13. bölüme (IMDb’ye göre) Alex Kingston’ın konuk olacağı söyleniyor. Ben ne kadar River’ın 11’e ait olduğunu düşünsem de aranızda heyecanlanacaklar vardır.
- Bu da bir özür olsun: İnternet sıkıntısı nedeniyle bölümü iki part halinde iki günde izledim. Yazı biraz kopuk olduysa affola.
