Nesiller arasındaki farkları belirlemek için kullanılan ögeler arasında herhalde en temiz veri sağlayanı kaset, değil mi? Bir nesil ilk müziklerini hep içerisinde kahverengi bir bant olan ve karman çorman olasılığı sağlıklı çalışma olasılığından yüksekte duran o plastik dikdörtgenlerden dinledi. Sonra dünya ortak bir biçimde “Bu ne saçma sapan şey lan” dedi, ve optik disklere geçildi. O geçiş de, sallantıda olmadı. Epey daimiydi.
Ya da biz öyle sanıyorduk. Elbette ki kasetten CD’ye geçiş müziğin ilk popüler medyum değiştirişi değildi; son da olmadı. Bir müddet sonra CD’ler yerini komple dijital mp3 dosyalarına bıraktılar, sonrasında müziği yerel veri üzerinden dinlemeyi de bıraktık. Kasetten önce de, bildiğiniz gibi, plaklar vardı. Enteresan bir biçimde, plaklar kendilerini muhafaza etmeyi başardılar. Nostaljik değer, estetik algı ve ses kalitesinin yer yer plaklarda daha yüksek olması; onları ayakta tutabildi. Baya da güçlü bir sektör oldu üstelik plaklar, sadece Amerika’da 2016 yılı boyunca 13 milyon plak satıldı.
Yalnız bu istatistiği çıkaran araştırma, aynı zamanda şöyle bir şey de öğretti bize: Kasetler de çok ölmüş değil. Nielsen Music’in araştırmasına göre Amerika Birleşik Devletleri’nde 1 Ocak – 31 Aralık 2016 tarihleri arasında toplam 126 bin kaset satıldı. Ve bu rakam, 2015’teki muadilinin %75 üzerinde. Elbette rakam dudak uçuklatıcı değil, ancak büyüme gerçekten kayda değer.
Bu yükselişin arkasındaki en önemli sebepler, müzik yayıncılarının kaseti bir nevi pazarlama taktiği olarak sunmaları oldu. Örneğin son iki senenin en çok satan kaseti Guardians of the Galaxy: Awesome Mix Vol. 1, neredeyse tamamen hediyelik eşya mantığıyla alındı. Diğer çok satanlar arasında Slim Shady LP ve Purple Rain gibi klasik albümler vardı ki, onlar da biraz süs olsun rafta dursun diye alındılar. O yüzden kaset tekrar plak gibi bir müzik dinleme alternatifi olacağa benzemiyor. Ama bir koleksiyon eşyası olarak galiba hayatımızda yer etmeye devam edecek, ne dersiniz?
