AGENTS OF SHIELD S02E16 – Eski Dostlar, Eski Dostlar…

Agents of SHIELD’ın son birkaç bölümdür temposunu yavaşlattığı, aksiyondan çok işi diyaloglara döktüğü muhakkak bir gerçek. Son deparına kalkışmadan önce hafif hızını düşüren bir maraton koşucusu gibiler şu an. İki bölümdür bazı karakterler bazı diğerlerine uzun uzun bir şeyleri açıklıyorlar; iki bölümdür aksiyon sahneleri bir, iki seçme örnekle sınırlı kalıyor. Fakat bunun yanında garip bir acelecilik de var. Sınavda kağıdın sonuna gelmiş öğrenci edasında yazıyorlar senaristler bu iki bölümdür. Olabildiğince çok konu noktasını, olabildiğince çabuk netleştirmeye çalışıyorlar.

Bu da bana tek bir şeyi düşündürüyor; Agents of SHIELD bir şekilde Age of Ultron’a kürekle bir şey yetiştirmeye çalışıyor. Ya da belki Cuma yayınlanacak olan Daredevil’adır, kim bilir? Belki de diziye mahsus gerçekleşecek bir kırılma noktasınadır. Her neyse, dizi tempoyu düşürdü, ama adımlarını yine de kısa kısa, çabuk çabuk atıyor. Bu bölümlerin kötü olduğuna mı delalet? Hayır. Bilakis Agents of SHIELD S02E16, nam-ı diğer Afterlife, yine sezonun en ihtiyaç duyduğu bölümlerden biriydi…

Her zamanki gibi, resimden sonra spoiler’lar geliyor. Sakının.

Bölüm, çok tatlı bir açılış sahnesiyle başladı. Araba satıcısının Coulson’a bakıp yaptığı tipleme, Clark Gregg’in aslında hiç de bir aksiyon / polisiye dizisinin başrolünü götürecek bir tipte olmamasıyla alaklı çok ince, çok da tatlı bir şakaydı. Bu, dizinin yine üzerinde durduğu üç farklı sütunun ilkinin başlangıcını yaptı. Hunter ve Coulson’ın Skye’ı arama çabası; May, Fitz ve Simmons’ın Real SHIELD içindeki hareketleri ve Inhuman’ların inine sokulmuş olan Skye’ın maceraları.

Baştan söyleyim, bu bölüm bu üç sütunu da tam bir “AMAN YARABBİ” anıyla bitirmeyi amaçladı; ikisini çok net tutturdular. Hunter ve Coulson Skye’ı ararken Hulk-kabinesinde soluklandılar. Coulson Real SHIELD’ı tuzağa çekti, destek olarak da gizliden gizliye çalıştırmakta olduğu Deathlok‘u çağırdı. Çok net söyleyelim, Deathlok’a ilk defa bakıp içimden “olmuş lan” diye geçirirken buldum kendimi. Geçen sezonki pijamadan bozma kostümünden sonra Mike Petersen bu sefer gözlerimize nur yağdırdı resmen. İlk sütunun “AMAN YARABBİ” anı buydu, ve tuttu. Tam Coulson ve Hunter’ın yakalanıp kondukları Quinjet havalanırken gelen Deathlok hakikaten de benim not defterime “VAY” diye bir şey yazmama sebebiyet verdi.

İkincisi SHIELD üssünde gerçekleşti. Fury’nin kutusunu açmakla kafayı bozmuş olan Real SHIELD bu işe Simmons’ı koştu, Fitz ise üssü terk etti. Tam “Simmons öteki tarafa geçti galiba, ne de kolay ikna oldu ulan” derken, Fitz duruma ayıktı (onun duruma ayıkmasına ayıkamayan Mack’in ayıbını başka baharlara bırakalım), Simmons ile bir katakulli çevirdiler ve kendisi gerçek kutuyla mekanı terk etti.

Burada iki şeyden bahsetmek lazım. Birincisi, Simmons’ın daha önceden gizli ajanlık yapmış olduğu, Fitz’in ise bu işleri çok beceremediği gerçeğini çok ince nüanslarla verdiler bu bölümde. Simmons’ı izlerken “harbiden ikna oldu, vay aptal” diye geçirdim içimden; şüphesiz bunda son bölümlerde kendisinin Inhuman’lara karşı baya katı tutum sergilemesinin de payı vardı. Öte yandan Fitz ise numaradan kızdığını seyirciye çok net belli etti. Akıllara elbet “orada koskoca Mockingbird var, anlayamadı mı?” sorusu geliyor, ama hiç sahaya çıkmamış, gizli ajanlık yapmamış olan Fitz’in muhteşem yalan söylüyor olması muhtemelen daha inandırıcılıktan uzak gözükürdü.

İkincisi ise şu; hem Coulson, hem de Gonzales, karşılıklı saygı çerçevesinde gidiyorlar ve ikisinin de çok makul noktaları var. Coulson da bunun farkında zaten. Örneğin Coulson’un Deathlok’u bir senedir gizli gizli çalıştırıyor olmasına Gonzales’in tepki vermesi çok mantıklı. Hakeza bölüm içerisinde söylediği “Tek bir adam koskoca organizasyonla eş değer olursa oradan hayır gelmez” minvali söz, ülkemizin de durumuna bakınca “E harbiden lan” dedirttirdi bize. Zaten Coulson da az çok aynı şeyi dedi birkaç sahne sonra. O yüzden bu SHIELD vs. Real SHIELD dalgasını karikatürize etmeden veriyor olmaları hoş; fakat zaman zaman Gonzales’in paranoyası biraz fazlaya da kaçmadı değil…

Üçüncü sütun ise Skye cephesinde yaşandı. Gordon’un geçen bölüm aldığı Skye’ı “Afterlife” denilen bir Inhumans inzivasına götürdüğünü öğrendik. Dizi bu inzivaya çok ciddi bir “Xavier’s School of Gifted Youngsters” havası vermek için baya uğraştı; başarılı da oldu açıkçası. Bu da MCU’nun ilerleyen eserlerinde Inhumans’dan baya X-Men ekmeği yeneceği gerçeğinin üzerindeki tuz oldu, biber oldu. Bu atmosfer verilirken ,bir yandan da Inhumans’ların baya eski olduğu, yeni peydahlanmadıkları, adeta bir Jedi Order gibi de inceden adam topladıkları ve gizli gizli büyüdükleri anlaşıldı.

Çok açık söyleyelim, tüm bu tarih bilgisini aktarma görevi verdikleri elektrikli doktor Lincoln’ı pek sempatik bulmadım, ve diyalogların belki de en kabaca aceleleştirildiği yer buralardı. Fakat dizi buraya da bir “AMAN YARABBİ” anı koydu; o da Skye’ın annesinin hâlâ hayatta olmasıydı. Skye kendisini tanımadı, fakat biz tanıdık, tanıyamayanlar için de kadın Mr. Hyde’ı ziyaret edip kendi ağzından bir doğrulama daha yaptı. Anladık ki kendisi o camianın Yoda‘sı, Skye’ı da eğitmeyi göze aldı. Bu durum Skye’ın ana kadrodan biraz daha kopuk olacağını ima etse de; en azından güçlerinin kontrolünü daha çabuk alacağı anlamına geldiği için, en azından bende hoş karşılandı.

Kısaca söylemek gerekirse, dizi bütün taşlarını uygun lokasyonlara yerleştirdi bu bölümle. Hızlıca anlatması gereken her şeyi; Real SHIELD’ın derdini ve Inhumans’ın geçmişini aktardı, bunları yaparken biraz tökezledi; ama ihtiyaç duyduğumuz pek çok soruyu da yanıtlandırdı. Bundan sonra tahminimce bir yerleşik bölüm daha yaşanacak. İçimden bir ses de o Inhumans cemaati ucundan meseleyi Scarlet Witch ve Quicksilver’a bağlayacaklarını söylüyor, belki de bunu bu geçiş bölümünde yaparlar. Ama ondan sonra, bitime beş bölüm kalmış olacak ve işte o zaman, SHIELD zannediyorum ki gaza basacak. Açık konuşayım, merakla bekliyorum. Zira şu aşamada, nereye gideceklerini gerçekten tahmin edemiyorum…