İş çizgi romanlara geldiğinde, itiraf edelim, çoğu zaman Sezar’ın hakkını Sezar’a verme konusunda ciddi sıkıntılar yaşanıyor. Özellikle de eski karakterler söz konusu olduğunda. Allah için endüstri hatalarından ders çıkarttı, artık mürekkepçisinden balonları çizene kadar bir çizgi romanın üzerinde emeği geçen herkesin bir ismi geçiyor. Ama saati bir kırk yıl geriye sardığımızda, ortaya ciddi eksikliker de çıkıyor bir yandan. Bill Finger’a yapılanlar, mesela.
Bu konuda da en ciddi derdi yaşayan isim şüphesiz Stan Lee. Marvel’ın baş editörü olduğu dönemde onlarca karakterin yaratılmasına yardımcı oldu bu efsanevi adam, ama neticesinde ortada “Marvel Metodu” denen bir şey vardı. Stan Lee genel bir konsept verir, boşlukları çizerden doldurmasını bekler, son hâline de metin yazardı. O yüzden de hangi fikrin kime ait olduğu konusu da tartışılır, hangi karakterde kimin hakkı olduğu da. Bazen de bu tartışmalar davaya intikal ederler işte. Şimdi olduğu gibi.
Daredevil’dan daha önce söz ederken, Wally Wood ismini zikretmiştik; belki hatırlarsınız. Wood Daredevil’a dördüncü sayısında dahil olmuş, ilk iş o sarı kostümü kırmızıya çevirmiş, radar görüşüne görsel bir lisan katmış, Murdock’un da eline iki adet baton kondurmuştur. Daredevil’ın meşhur “DD” logosu da, saf kırmızı kostümü de Wood’un eseridir, yani anlayacağınız, Daredevil’ı Daredevil yapan adam, en azından görsel açıdan, Wood’dur denebilir.
Ama işte hukuki şeyler yüzünden dizinin başında Stan Lee ve Bill Everett’e teşekkür ediliyor Daredevil’ın yaratımındaki emekleri için. O kostümü tasarlayan, Daredevil’a ruhunu katan Wally Wood’un ise adı sonda dahi geçmiyor. Ailesi de bu duruma isyan edip, Marvel’a dava açmış, pek çok çizgi roman yaratıcısından da “bilir kişi görüşü” niyetine destek almışlar. Bizi kabul ederler mi bilmiyoruz, ama biz de katılıyoruz bu güttükleri davaya. Hatta özel hayatımızda da artık Daredevil’ın yaratıcılarından Stan Lee, Bill Everett ve Wally Wood diye söz etmeye başlayacağız!
