Gotham S01E04 – Arkham… Biz Bu İsmi Bir Yerden Biliyoruz Sanki?

Gotham’da 4. bölümü devirdik. Artık daha ciddi kısımlara girdiğimizi görüyoruz. Özellikle Oswald Cobblepot’un yükselişi hikayenin ana noktalarından birisi olarak izleyicileri çekmeye devam ederken, Heller’ın hünerinin boşa olmadığını daha iyi görüyoruz.

Bu bölüm, geçtiğimiz bölümlerde sözü geçen Arkham Asylum’un resmi olarak çıkış yaptığı bölümdü. Zaten bölümün adı da Arkham’dı bildiğiniz üzere. Maroni ve Falcone arasındaki rekabet sonunda biraz kan gördü, Fish Mooney kendisine Oswald’dan sonra yeni bir “varis” edindi ve tabii ki Bruce’un kara şovalyeye önlenemez dönüşümü biraz daha politik meselelerden haberdar olmasıyla ivme kazandı.

Bu bölüm, Gotham mitolojisini oldukça sağlam bir şekilde kuran bölümlerdendi aslında. Cobblepot’un Penguen’e olan dönüşümünün en önemli adımlarından birisi Maroni’nin kanatları altında başladı. Robin Lord Taylor gerçekten üç bölümde dizinin favori karakterleri arasına girmeyi başardı. Özellikle karakterin siyaha kaçan gri çizgisi kendisini çok ilginç kılmayı başarıyor.

Arkham, daha çok devamlılığı olan hikayelere odaklandığından Selina Kyle’ı göremedik, aynı zamanda Edward Nymga’nın da sadece bir sahnesi vardı. Büyük ihtimalle bu iki karakter de 1. sezonun hikayesinde kendilerine fazla yer bulamayacak, çok fazla karakter gelişimi yaşamayacaklar.Çünkü görünen o ki, sezonun hikayesi az çok yerini buldu.

Gotham, bu ana hikayeyi işlerken her bölümde “haftanın olayı” motifi de kullanarak geri kalan uçları birbirine bağlamayı çok iyi başaran bir dizi haline geldi şimdilik. Ben bundan keyif alıyorum ve izlerken gerçekten de kendimi aralarda “iyiymiş” nidaları atarken buluyorum.

Fish Mooney’in geçen bölümle birlikte başlayan kendisine varis arama hikayesi bu bölüm sonlandı gibi. Aslında en ilgi çekici yanlarından birisi buydu bu bölümün. Mooney, Gotham için yazılan bir karakter olduğundan, Heller’ın kendisini en iyi ifade ettiği de karakter aynı zamanda. Bu sebeple karakterin yapısındaki o sert ve keskin çizgiler çok güzel bir şekilde ortaya çıkıyor izledikçe.

Öte yandan, Arkham hikayesinin ne ile ilgili olduğunu anladık artık. Falcone ve Maroni arasındaki bir arazi anlaşmazlığından kaynaklanıyor her şey. Falcone, Arkham kontratını Maroni’ye kaptırmak istemediği için bu topa girmiş gibi gözükse bile, ben arkada yine de daha farklı nedenler yattığını düşünüyorum. Bütün bölümde zaten Gotham’ın ruhu için olan savaş teması ağır bir şekilde verildi. Yani bu Arkham’ı ne ilk ne de son görüşümüz olacak.

Arkham oylamasında terazinin ağırlığını değiştirmek için Maroni ve Falcone’un aynı suikastçiyi kullanmaları bana biraz saçmalık olarak geldi. Yani iki büyük mafya babasından bahsediyoruz, gerçekten piyasada aynı adamı kullanmak gibi basit bir hatayı nasıl yapabildiler gerçekten anlamıyorum

Bu arada Cobblepot’un üç taraflı oynuyor oluşu gerçeği heyecanlı sahnelere sebebiyet vermeye devam ediyor. Özellikle Cannoli sahnesi gerçekten son karesindeki Cobblepot sırıtmasıyla taçlandı ve şahane oldu.

Jim Gordon ve Barbara arasında yaşananlar bu bölümde pik yaptı. Montoya ve Barbara arasında geçenleri sorun yapan Gordon, Cobblepot meselesinde Barbara’ya gerçekleri açıklamayarak reste rest çekti. Tabii bir kaç bölüm sonra barışırlar orası kesin ama yine de Gordon’ın bu kadar çabuk su koy vermemesi güzel bir detaydı. Tabii bu Gordon’ın görevini özel hayatının önüne koyduğu son sefer olmayacak.

Ve Gordon’ın gelenekselleşmiş Bruce Wayne ziyaretleri de devam edecek gibi görünüyor. Jim’in neden sürekli olarak bu çocuğu ziyaret ettiği ile ilgili cevap “çünkü o Batman olacak” tan öteye gitmezken, biraz garip durmaya başladı diyebiliriz. Yani sonuçta küçücük bir çocuktan bahsediyoruz, bu bir çeşit empati durumu mu yoksa başka beklentiler mi var bunlar daha henüz belli değil.

Ama şunu söyleyebilirim, Gotham beklenenden daha iyi gidiyor ve bu ivme ile devam ederse şahane bir sezon finali bizleri bekliyor diyebiliriz.