Bir süredir Türkçe’ye çevrilmeye başlamış olan Marvel Now işleri genel olarak hoşuma gitmedi. Özellikle bayrak taşıyıcı olması gereken Avengers ve türevleri -the Avengers, New Avengers, Uncanny Avengers’ı kastediyorum- okurken çok sıkıldığım çizgi romanlar olarak aklımda yer ettiler. O sebeple New 52’yi daha çok sevdiğimi düşünüyorum, ki detaylı bir yazı yazmayı düşünüyorum bu konuda. Ama arada Marvel Now etiketi altında da -mesela bir Wolverine Savage gibi- hoşuma giden işler de çıkabiliyor. Bugün hiç beklemediğim şekilde pozitifler arasında kendisine yer bulan bir tanesini konuk olarak seçmeye karar verdim.
Açıkçası Inhuman’a biraz önyargıyla başladım. Sonuçta en sevdiğim çizgi romanlardan biri olan X-Men’in yerini almaya çalışıyor olmasına bir gıcığım vardı. Ayrıca fikirsel başlangıcı “Elimizde güzel bir öykü var” değil de “X-Men’in hakları bizde değil yerine bir şey koymalıyız” olduğu için yapılan işin samimiyetine de güvenmiyordum. Bir de prequel olarak da yine çok hoşuma gitmeyen bir Infinity crossover’ı olması düşüncelerime çok katkıda bulunmadı. Ama okumayı bitirdiğimde olumsuz düşüncelerin gereksiz olduğunu gördüm. Elimizde -eğer o şekilde bakmak isterseniz- kusursuz olmasa da tatmin edici bir X-Men öyküsü vardı. Bunun yanında Inhuman’ları çok umursamayan bir insan olarak -Marvel’ın Galaktik işleri çok hoşuma gitmiyor da- dünyaya inmiş olmaları sebebiyle de keyifle okuduğum ilk Inhuman öyküsü olduğunu da ekleyeyim.
Gerekli Şeyler tarafından dilimize kazandırılan öykü Daredevil, She-Hulk, Death of Wolverine işleriyle tanıyor olabileceğiniz Charles Soule tarafından yazılmış, çizgi romandaki ilk bir kaç sayı Joe Madureira, dört ve altıncı sayılar da Ryan Stegman tarafından çizilmiş. Stegman’ın çizimleri daha çok hoşuma gitse de Madureira’nın çizimleri de -üçüncü sayıda sanırım fazla çizgi filmvari olması falan gibi eksiler dışında- hikaye içerisinde çok sırıtmıyor. Ama totale baktığımızda benim çok olumlu duygular beslediğim 90’lar X-Men çizgi romanlarına yakın bir hava yakalamayı başarmışlar. Wolverine Savage’dakine yakın bir tarz bekleyebilirsiniz. Bunun yanında hikayemiz de Soule tarafından başarıyla kotarılmış. Dediğim gibi bu aslında bir pazarlama hareketi olsa da Inhuman’ları evrene son derece organik bir şekilde yedirmeyi başarmış.
Baştan belirtelim hikayenin temelini dayaması sebebiyle Inhuman’a başlamadan önce Infinity’i okumanız faydalı olacaktır. Çizgi romanımız Inhuman’ların orada bıraktığı yerden başlıyor. Spoiler olacak ama Infinity’nin sonunda Black Bolt Thanos amacına ulaşmasın diye Inhuman’ların evi Atillan’ı havaya uçurur, bunu yaparken de modifiye edilmiş Terrigan Myst -Inhuman’ların gücünün kaynağı- bulutunu da dünyaya gönderir. Sonuç olarak dünyada hiç bir şeyin farkında olmayan bir sürü Inhuman koza haline geçip, süper güçlerle uyanır. Toplum da haliyle buna tepki gösterir, korkar vs. İşte Marvel’ın yeni X-Men’leri NuHuman’lar da bu şekilde hikayelerine başlarlar.
Hikayemizin merkezinde kralını kaybetmiş Inhuman’ları kendi kraliçeliği altında toparlamaya çalışan Medusa var. Kendisine bir kaç eski Inhuman dışında güçlerini yeni kazanmış bir kaç NuHuman da eşlik ediyor. Bu karakterlerin girişleri ve hikayeleri biraz klişe olsa da, güç seti olarak da çok yaratıcı olmasalar da bir taze kan olarak başarılı buldum. Hikaye ilerledikçe Agents of SHIELD’dan tanıyacağınız ve bence oradan çok daha karizmatik resmedilmiş Lash’i falan da görmek güzel hisler uyandırdı. Ana olay Inhuman’ların toparlanma çabası olsa da, arka planda bu yeni güç kazanmış insanları kendi çıkarı için kullanmak isteyen toplulukların yanında bir de ne idüğü belirsiz, motivasyonu merak unsuru Lineage de katılınca merak unsuru içeren bir hikaye ortaya çıkıyor. Net rakamla konuşayım 10 üzerinden 6,5-7 diyorum ama doğru ilerlerse 8’e çıkabilecek bir potansiyeli de gösteriyor.
Çizimler güzel, hikaye güzel, evrene adaptasyon güzel, bir de bu yeni duruma adapte olmaya çalışan Avengers’dan SHIELD’dan da konuklar gelince tadından yenmiyor, okumaya kesinlikle değecek bir çizgi roman kazanmış oluyoruz. 90’lar X-Men -çizgi roman ama- hikayelerini ya da Marvel’ın Ultimate evreninin hikayelerin seviyorsanız bu kitap da tam size göre. Hele Marvel Now’ın X-Men hikayelerinin de pek bir numarası olmadığı düşünülünce Inhuman’ın değeri bir kat daha artıyor.
Ben beğendim, okumuş olanlara da soralım, onlar nasıl buldular bu hikayeyi? Yorumlarda yazın, tartışalım. Hazır Türkçe Basılmışken’de yorumlanmasını istediğiniz başka çizgi romanlar varsa onları da paylaşın, değerlendirip bakalım. Bir sonraki yazıda görüşene kadar esen kalın efendim.
