Dövüş oyunları hikayeleriyle ön plana çıkan oyunlar değillerdir. Çoğunda karakterlerinin belli hikayeleri vardır ama bütün olarak size bir hikaye anlatmaz, sadece bu birbirinden farklı karakterlerin birbirini yenmesine odaklanırlar. Haliyle benim gibi oyunları hikayelerinden, anlattığı öykülerden dolayı tercih eden birine çok fazla hitap etmezler. Bu durumun istisnası 1992’de başlayan Mortal Kombat (MK) serisiydi. Evreni kurtaran dövüşçüler temasına getirdiği başarılı yaklaşımı, içi pek çok mitolojik hikaye ve ırkla dolu evreni, bu ırklara mensup her biri değişik ve renkli geçmişe sahip karakterleriyle dövüş oyunu sevmeyenlere bile güzel bir hikaye sunabiliyordu MK.
Bu evreni yaratan, 19 küsur oyunla büyüten, –kalite olarak zaman zaman gerilese de– hikayesini çok farklı yerlere taşıyan, 2011 yılında da reboot’u ile efsaneyi yeniden hayata döndüren stüdyo bu sefer DC karakterlerini “Injustice: Gods Among Us” oyununda kapıştıracak haberini duyduğumda biraz önyargıyla yaklaşmıştım. Çünkü aynı adamlar hadım edilmiş fatalitiy’leri, ve güdük oynanışıyla hâlâ aklımızda olan “MK vs DC” diye bir rezalete imza atmışlardı.
Oyun 2013 yılında elime geçtiğinde o endişelerimin boşa olduğunu, karşımda çok sağlam bir oyun olduğunu gördüm. Teknik konularla ilgili işin uzmanları daha iyi yorumlarlar ama beni ilgilendiren hikaye konusunda en az MK kadar başarılı bir oyun vardı karşımda. Çıkışını o kadar sağlam bir noktadan başlatıyor, hikaye modunda da o kadar güzel işliyordu ki, bir dövüş oyunu değil de bir serüven oyunu oynarcasına soluksuz izliyordunuz. Ortada bu kadar güzel bir hikaye olunca da eserin yan medyalarda boy göstermesi kaçınılmazdı. İşte bugün “HTB”de inceleyeceğimiz çizgi romanımız da “Çizgi Düşer” tarafından an itibariyle dört cilt olarak dilimize kazandırılmış olan oyunun çizgi roman uyarlaması “Injustice:Tanrılar Aramızda”.
Uzun girişten sonra kısaca hikayemize bir göz atalım. Joker yaptığı planla Superman’in Lois’i ve tüm Metropolis’i yok etmesini sağlar. Her şeyini kaybeden Superman hiç bir kahramanın geçmemesi gereken eşiği geçer ve Joker’i öldürür. Sonrasında da kendi acısını kimsenin yaşamaması için dünyada kendi kontrolünde bir barış sağlamaya karar verir. Dünyanın en güçlü kahramanına karşı hiç şansı olmayan devletler teslim olmak zorundadır ve Superman’in bir tiran olarak korkuyla yönettiği dönem başlar. Bazı kahramanlar Superman’in yarattığı barışı haklı bulur ve onun yanında yer alırlar. Ama elbetteki başlarında Batman olan diğer kahramanlar özgür iradenin yok olmasından dolayı onun karşısında duracaklardır. Ancak gerçekten Superman’i durdurmak mümkün müdür?
Nasıl? Heyecan verici değil mi? Oyun yaklaşık iki saatlik bir sinematik eşliğinde hikaye modunda gelişen olayları anlatıyordu. Çizgi roman ise temelini oyunun hikayesinden alsa da, hem yer yer ana hikayeden bağımsızlaşıyor hem de oyuna kıyasla çok daha kapsamlı bir öykü anlatıyor. Oyunun hikayesini ve gelişmelerini tercih etsem de, çizgi romanın da en az o kadar başarılı olduğunu söyleyebilirim. Hikaye Tom Taylor tarafından yazılmış ve pek çok yetenekli çizer tarafından çizilmiş. Şu an Amerika’da Year Five devam etmekte, biz ise henüz ikinci yılı bitirdik. Satışları tahminimce fena olmadığından dolayı kısa sürede üçüncü yıla başlayacağımız düşünüyorum.
Şimdi oyunla ayrıldığı yerlere de şöyle kısaca değinelim. Daha önce de söylediğim gibi çizgi roman halihazırda sağlam bir temele sahip hikayeyi alıp derinleştiriyor. Bu da oyunda olmayan pek çok kahramanı çizgi romanda görebilmemiz, oyunda daha kısıtlı zamanı olan pek çok kahramanın da hak ettiği süreyi alabildiği anlamına geliyor. Oyun sadece dünyada geçerken çizgi romanda özellikle ikinci yılla beraber evrenin dışından da müdahalelerimiz oluyor ve işin boyutu daha büyük oluyor. Oyunun dövüş mekanikleri apayrı ama çizgi romanda da en az o kadar etkileyici pek çok dövüş ve savaş sahnesi mevcut. Oyuna kıyasla daha kalabalık olmasından çizgi romanı bu noktada yer yer daha etkileyici olduğunu söyleyebiliriz.
Hikayemiz gelişimiyle DC’nin Civil War’ı olarak düşünülebilir aslında. (e.n.: Civil War Marvel’ın Kingdom Come’ıdır, söylemeden geçmeyelim) Aynı oradaki gibi hikayenin politik bir altyapısı ve bununla ilgili söyleyecek şeyleri var. İki tarafın da kendi bakış açısına göre haklı olduğu yanlar mevcut. Genel bir Superman aslında kötü adam yaklaşımı hakim olsa da , özellikle hikayenin başında aldığı sonuçlardan kaynaklı hak verilebilir. Bunun yanında Amerikan Başkanının falan da müdahil olduğu kısımlar, BM’nin bakış açısı gibi daha makro düzeyde de anlatımlar var ve bu durumlar hikayeyi daha etkileyici kılıyor. Superman’in Orta Doğu’ya müdahalesi, hükumetlerin bu müdahaleye kendi açılarından yaklaşımları falan bir uluslararası ilişkiler profesörü kadar olmasa da, hikayenin politik düzeyini arttırarak daha gerçekçi hale getiriyor.
Çizimler konusunda farklı farklı çizerler olduğu için benim daha çok hoşuma giden veya daha az hoşuma gidenler oldu, sizin de aynı şekilde olacağını düşünüyorum. Yine de genel olarak başarılı olduğunu söyleyebiliriz. Basım kalitesi de yine her çizgi romanda olduğu gibi belli bir düzeyin üstünde. Çeviride de beni rahatsız eden çok bir yere rastlamadım. Yani teknik olarak da güzel bir iş karşımızdaki. Ücret-Doyuruculuk oranında ilk yıl daha tatmin edici olmakla beraber, hikayenin devamı olması açısından ikinci yılı da maalesef pas geçemeyeceksiniz.
Sonuç olarak süper bir hikayeyi daha kapsamlı hale getirmesi, oyunu oynamamış olanlara da bu farklı hikayeyi yaşama fırsatı sunması, bir de ana hikayeden bağımsız olması sebebiyle çizgi roman sever herkesin kütüphanesinde yer edebilecek bir iş olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz. Özellikle BvS’deki kahramanlar savaşı sizi tatmin etmediyse, hırsınızı buradan çıkarabilirsiniz. Bu arada hala oynamadıysanız, bir şekilde oyununu da edinin hikayenin bir de o kısmını izleyin. Burada çizgi romanı çok övsem de içten içe oyundaki hikayenin daha iyi olduğunu düşünmüyor değilim.
Bir yazının daha sonuna geldik. İncelenmesini istediğiniz çizgi romanlar varsa yorumlarda paylaşın lütfen. Çizgi romanla ve incelemeyle ilgili yorumlarınızı da ekleyebilirsiniz. Bir sonraki yazıda görüşene kadar esen kalın..
