Yazan: Mert Hepşen
X-Men denince akla ilk ne gelir? Filmlerin popülist çabalarından ve Hugh Jackman’ın yarı çıplak pozlarının interneti süslediği alandan bahsetmiyorum, çizgi roman okuyan ve animasyonları seven insanların alanlarından bahsediyorum. Tabii ki Magneto’yla Professor X’in yarı pasif direnişçi / yarı saldırgan düşünsel çarpışmalarından bahsediyorum. Karakterlerin örnek alındığı tarihsel kişiler bile dünyanın en çok ilgi çeken insanlarıydı: Martin Luther King Jr. Ve Malcolm X. Magneto’nun yaşlanmasına rağmen sönmeyen intikam ateşi, onu haklı kılan sebepler ve Professor X’in Magneto’nun tam tersi bir şekilde ‘dünya barışı’ sloganıyla Magneto’ya akıl vermeye çalışması arasında her zaman seçim yapmak zorunda kalmıştık.
House of M de çok farklı bir hikaye değil. Sadece başrolünde Scarlet Witch’imiz var. Bildiğiniz üzere Scarlet Witch çizgi roman evreninin en güçlü mutantlarından biri. Gerçekliği değiştirebilme, madde manipülasyonu, zihinsel değişim gibi bir sürü inanılmaz gücü var. Peki bu derece güçlü bir mutant, insan tarafına yenik düşüp sorumluluğunu kaybedip duygusal bir çöküş anında yanlış karar alırsa ne olur? Cevabını vereyim hemen; House of M.
Hikayeyle ilgili küçük spoilerlar vermek zorundayım. Yoksa hissettiklerimi başka türlü anlatamam. Professor X’in Scarlet Witch’i çocuklarının olmadığına ikna etmeye çalışması ve devamında Wanda’nın tepkisi çok içten. Gerçekten güçlerini kontrol etmekte zorlanan bir mutantın acı çekişi, okuyan insanın empati kurmasını sağlıyor. Yapmaması gerekeni yapıp Avengers kadrosundan 3 kişiyi öldüren Wanda zaten pişman. Hikaye de bunun üzerine kurulu.
Wanda’nın, pişmanlıklarından sonra kendini iyice kaybedip, dünyada mutantları hakim ırk kılıp, başına da babasını ve kardeşlerini geçirmek istemesiyle başlıyor. Ancak burada bir şey daha demek istiyorum o da Magneto’yla ilgili. Genosha’dan sonra kaybeden bir Magneto görüyoruz. Kaybettiğinde bile çocuklarının hayatını mahvettiği düşüncesiyle başarısız olmanın verdiği üzüntü aynı. Bu adam hırslı, hırs kelimesinin çizgi roman evreninde vücut bulmuş hali. Koca bir ada dolusu mutant ölmüş, adam hala amacını gerçekleştiremediğinden bahsediyor.
Wanda ise gerçekliği değiştirme denemesinde bulunuyor ve mutantların hakim olduğu bir dünyayı yaratıyor. Başında babası ve kardeşleri var. Pişmanlığının üstüne yeni bir hata ekliyor ve babasını tekrar acımasız bir güç sahibi yapıyor. İşin kötüsü bu aldığı karar dünyada o güne kadar aynı düzende yaşayan herkesi etkiliyor. Bir insanla evli olup düzenli bir hayatı olan mutantlar da bundan etkileniyor. Sanırım hikayenin bu kısmı da en güzel taraflarından biri çünkü, bu kısım da hayatlarımızdan alınma. Güç sahibi birisi yanlış bir karar alıyor ve geri kalanların hayatı değişiyor. Dünyanın şu anki düzenine ne kadar da benziyor değil mi? Birilerinin çıkarları için başlattığı savaş, o bölgenin insanlarını sonuna kadar etkiliyor. Bu seride o bölge dediğim yer ise dünyanın tamamı.
Hikayenin temeli bunun üzerine kurulu gibi geldi bana. Alınan kararların başlangıç, gelişim ve sonuç olarak devasa sorunlara yol açtığını düşünürsek bu hikaye bir trajedi aslında. Çünkü Scarlett Witch’i kimse durduramıyor kendisinden başka. ‘No more mutants’ diyerek dünyadaki mutant popülasyonunun büyük bir kısmının güçlerini elinden alıyor ki bunlara kendi babası ve kardeşi dahil. Yine kimseye sormadan yeni bir kararın sonuçları katlanılamaz oluyor. Hikayenin ilerleyişi sırasında tamamen farklı ve daha güzel bir hayata sahip olan süper kahramanlardan o hayatı hatırlayanlar için, eski hayatlarına dönmek eziyet oluyor. Özellikle Örümcek Adam için. Gerçekten üzücü bir hikayeye sahip bu seride Peter Parker. Trajedi, trajediyi doğuruyor ve koca Marvel evreni mutantlar açısından bir karanlığa doğru sürükleniyor.
Sonuç olarak ise kimse mutlu olmuyor. Herkes acı çekmiş, süper kahramanların kendilerini sorgulamasına neden olan bir hikaye ortaya çıkmış. Herkesin hayatı sonsuza kadar değişmiş sadece bir kişinin kendisini kontrol edememesi yüzünden. Gerçekten Scarlet Witch mi bunun tek suçlusu? Yani bu hikayede yıllardır gücünü kontrol edemeyen bir mutanta sonuna kadar güvenen Xavier’in hiç mi suçu yok? Veya kendi amaçları için onu kullanan Magneto’nun yani öz babasının hiç mi suçu yok? Kardeşini gereğinden fazla koruyan ve işler kendi boyunu aştığında hiçbir şey yapamayan Quicksilver için her şey normal mi olmalı?
Onca mutantı eğitmeden sokağa bile salmayan ama sırf Magneto’ya bulaşmamak için Wanda’yı özgür bırakan X-Men ahalisinin suçu ne olacak? Bu hikaye tek bir kişinin sorumsuzluğunun yanında o sorumsuzluktan faydalanan diğer güç dengelerini de eleştiriyor. Bu hikaye bir trajedi olduğu kadar bir eleştiri ve aynı zamanda da kahramanlar açısından bir öz eleştiri. Bugüne kadar hikmetinden sual olunmamış varlıkların kendisini sorgulama sebebi bu seri. Bu özellikleriyle beraber, okuyucuyu içine çekiyor. Çünkü yazdığım her şey dünya düzeni içeriyor. Ve bu dünyanın düzeni en az Wanda Maximoff’un histerik rüyaları ve yaratmaya çalıştığı plastik gerçeklik kadar gerçek.
Bu serinin çizgi roman evreni için önemini konuşacak olursak şunu diyebilirim, mutantların önemli bir kısmı yok oldu. Magneto ve Quicksilver gibi üst seviye mutantlar artık insan. Genel olarak Marvel evreninin bir kısmı artık yok yani. Temel kahramanlar yine var tabiiki ama bundan sonra gelmiş olan hikayeler bu hikayeyle bağlantılı. World War Hulk serisi, Messiah Complex serisi gibi önemli olaylarda House of M’in etkisi var. Magneto ve ailesinin hayatı dışında diğer süper kahramanların etkilenmesi, evrendeki başka hikayeleri de etkiliyor. Elden giden tüm güçlerin doğa dengesini bozması sonucunda ortaya çıkan kozmik olay, başka bir hikayenin başlangıcında yer alıyor. Pietro’nun solo hikayesi ve Inhuman’larla alakası da bu hikayenin sonuyla alakalı. O yüzden kesinlikle okunması gereken ve akış değiştiren etkileyici bir seri House of M.
