Geekyapar’ın oyunsever neferleriyle konuşur, paslaşırken; muhabbeti Switch‘ten açalım dedik. Malum, konsol Mart’ta girdi hayatımıza. Bir süredir elimizde, bir sürü de oyun çıktı içine. Biz de akla gelebilecek her yerde kullandık. O yüzden dedik ki, “E var mı soru? Alalım, yanıtlayalım!”. Oyun geekleri şunları sordular, ben de bunları cevapladım.
Öncelikle, şarj?
Görkem “Şarj sıkıntısı oluyor mu? Yoksa gece boyunca doldurunca bütün gün 2-3 saat oynayabiliyor musun?” diye sordu. Gerçek şu ki, bu oyundan oyuna değişiyor. Örneğin FIFA docked modda daha yüksek bir grafik kapasitesi kullanıyor, ancak handheld modda bunu düşürüyor. Bu sebepten dolayı da 5-6 saate kadar şarj ömrüyle FIFA oynamak mümkün. Öte yandan Zelda, 2-3 saat sonra can veriyordu. Günlük kullanım için her türlü yeterli, uzun seyahatler için ise cebe cepkene bir USB-C adaptör atmak şart.
Peki ya ağırlığı?
Alperen “Ben genelde PSP gibi oynamayı düşünüyorum, elde hep ağırlığı kolu yoracak cinsten mi?” diye merak etti gayet makul bir şekilde. Konsolun ağırlığı gerçekten çok uygun, ancak ergonomik olarak bir Vita değil. Ben biraz goril elli bir insan olarak, kucağımdan destek almadığım zamanlarda Joy-Con’ların alt köşelerinin avuç içime baskı yapıp rahatsızlık verdiğini fark ettim. Bu sorun için tasarlanmış üçüncü parti tutacakları var, bir göz atmak lazım!
Depolama alanı duyduk?
Uğur “Abi depolama sıkıntısı var diyorlar, sana yetiyor mu alan?” diye sordu. Switch’in içeride 32 GB’lık bir alanı var. Bu alan ilk etapta yeterli. Keyifli kısmı ise, Micro SD kart yardımıyla depolamayı genişletebiliyorsunuz. Konsol teoride 1TB’a kadar Micro SD kart destekliyor, her ne kadar şu an dünyada 1TB Micro SD kart diye bir şey olmasa da. Olunca, Switch destekliyor olacak. Pek çok üçüncü parti oyun kartuşa sığmıyor ve ek indirme talep ettiğinden, her Switch sahibinin bir Micro SD karta yatırım yapması şart. Yalnız şükür ki Vita’daki gibi “totoştan uydurulan özel kart formatı” şekli bir şark kurnazlığı yok.
Sonu Wii olur mu?
Umutcan “Almayı düşünüyorum ama, sonu Wii gibi olacak diye korkuyorum” dedi. Kast ettiği, Wii’nin sonlara doğru sadece parti oyunlarına ev sahipliği yapan bir konsola dönmesiydi. Bunun sebebi Wii’nin mimari olarak muadillerinden farklı olmasının da ötesinde, oyunlarının hareket kontrolüne uyarlanmasını gerektirmesiydi. Konsolun oyuncu tabanı ise normal insanlardan oluşuyordu. Bu sebeple bir noktadan sonra büyük firmalar “E o kadar uğraşıp Assassin’s Creed’e hareket kontrolü getireceğim, 3 bin satacak; ucuza Just Dance yapayım 30 bin satsın” diye düşündüler.
Switch ise yaygın bir grafik çipi kullanıyor, bu yüzden portlamada bir sıkıntı yok. Daha da önemlisi, oyunların Switch’e uygun hâle gelmesi için ekstra bir çabaya gerek yok. Switch’in esprisi zaten modülerliği ve melez yapısı. Bu da bünyesine var olan her oyunda otomatikman keyfini sürebileceğiniz bir durum. Bunun -ve Switch’in satış grafiğinin- doğal bir sonucu olarak da büyük oyunlar gelmeye başladılar zaten sisteme. FIFA ve NBA 2K -gedik de olsa- koptu geldi. Rockstar LA Noire ile suları yokluyor, GTA V için göz kırpıyor. Doom geldi, Wolfenstein yolda, Bethesda zaten sisteme abayı yakmış durumda. Sonunun Wii olmaması için her şey yerli yerinde gibi yani adeta.
