Baştan belirtelim sonra aramız bozulmasın, birazdan okuyacağınız yazı spoilera hassas olan bünyelere iyi gelmeyebilir. Sorumlulukla okuyunuz.
Halihazırda büyük hayran kitlesi olan “franchise” leri alıp, üzerine CGI ile cilalayıp, izleyiciye sunmak Hollywood yapımcılarının kolay para kazanma yollarından en barizi. Wes Craven da farklı davranmıyor ve yarattığı en bilindik işlerden birini ısıtıp önümüze koyuyor bu sefer.
Scream; yaptığı popüler kültür referanslarıyla ve zamanın ruhunu yakalayan senaryosuyla teen slusher türünün, çok beğenilince devamı çekilen gereksiz devam filmlerine rağmen, nispeten başarılı bir örneğiydi. 2015 model Scream ise ilk filmin neredeyse aynısı. Yine merkezde annesinin geçmiş günahları yüzünden peşine takılan seri katille uğraşan liseli kızımız ve kızımızın kötü ama popüler yakın arkadaşları var. Klasik Amerikan düz lise ortamı yani bildiğiniz. Eksiği yok.
Yarattığı bu teenage ortamından da tahmin edebileceği üzere, Scream 2015 çok başarılı bir yapım değil. Ancak yiğidi öldürelim ve hakkını yemeyelim yine de başarılı olduğu noktalar, hoşa gidebilecek birkaç detay var. Pilot bölümdeki teen slasherdan dizi olur mu tiradı ve bununla beraber ortaya atılan Walking Dead ve Game of Thrones referansları bu güzel noktalardan biri. Game of Thrones ile hayatımıza gelen ve artık neredeyse her dizide bir şekilde ortaya çıkan sevdiğimiz karakterin öleceği beklentisini yaşatabilmenin en kolay yolu slasherlar. Ancak karakterlerin boşlukları bu beklentiyi daha çok “ne zaman ölecek bu mal” şekline dönüştürüyor. Kısaca hayaller Eddard Stark, gerçekler Dolores Umbridge oluyor.
Bir diğer güzel nokta ise Scream 2015’in gerek dahili, gerek harici bir çok popüler kültür referansına sahip olması. Karakterlerden birinin evindeki parti sırasında araba garajına girmesi (gelmiş geçmiş en iyi ölüm sahnelerinden biri), Star Wars, Breaking Bad, LotR göndermeleri açıkçası diziyi çekilebilir kılıyor.
Dizideki karakter yüzeyselliğine ve buram buram kokan klişeleri saymazsak, en sinir bozucu konu sosyal medya vs. gençlik alt metni. Tonlarca yapım şu an halı hazırda gençliğin yüzde doksanının içinde olduğu sosyal ağlara bağımlılığını işliyor. Kişisel olarak hayatlarını sosyal medyaya endeksleyen insanlardan ben de rahatsız olsam da bu konu biraz eskidi ve insanlar bu durumu kabullendi. Ayrıca Snapchatden yazan, Twitterda DM’den yürüyen, Instagramda resim tagleyen bir katil fikri açıkçası baya eğlendirici.
Tek sorun arada sırada gerçekten yaşlandığımı hissettiren dialoglar. (Facebook kullananlar yaşlıymış, peh!). Cinsellik ise bir başka konu. Screamde, sevgilisiyle ilişkiye girmeyerek filmin sonunu garantileyen ana kızımızın yerini, sevişme görüntüleri internete düşünce umursamayan sevişken karakterler alıyor. Sosyologlar yorumlarsa müthiş olur, ben bundan ötesini kurcalayamıyorum.
Sonuç olarak, dizi bir MTV dizisi. Yani bir Mr. Robot, Breaking Bad falan beklememek lazım. Ancak kafamı yormayayım, şöyle içi boş ama arasında da iki uç popüler kültür göndermesi olsun, arka planda takılsın diyenler için güzel bir seyirlik de olabilir…
