Ninja Kaplumbağaların hiç olmamış filminin ikincisi gölgelerin içinden geldi çattı. Öncelikle filmi donarak izlediğimi belirtmek isterim. Baya çılgınlar gibi soğuktu sinema salonu… Ben de üşüttüm nihayetinde.
Her neyse biz filme odaklanalım yine de. En baştan film nasıl olmuş sorusuna derhal yanıt vermek istiyorum. FİLM YİNE YENİ YENİDEN OLMAMIŞ. Film kendisini bir çocuk filmi mi, bir yetişkin filmi mi olarak konumlandıracağını bilememiş, her ikisini de mutlu etmeye çalışmış ve bana soracak olursanız kesinlikle başaramamış. Hani çocuk filmi olarak da çocuklara kötü örnek olabilecek onlarca şey barındırıyo film. Bu da michael bay’in muhteşem yüzeyselliği, kadını konumlandırması falan yüzünden. Ama şöyle de birşey var, film ilk filmin hiç ama hiç yapamadığı ninja kaplumbağalar evrenine daha sadık, o yüzden ilk filmden bir çıt daha iyi diyebilirim. Çizgi filmden hatırlayabileceğiniz detayları filmin içerisine yedirmişler, işte artık Krang var ve bence filmin en iyi karakteri Krang. Keşke kendisini daha fazla görebilseydik, herkese aptal muamelesi yapan bu beyni çok daha fazla izlemek istedim. Spoiler olmasın diye ayrıntılara girmiyorum ama nostaljik dokunuşlar hoş olmuş.
Ama “olmamış” karakterlerimiz de mevcut. Shredder zaten olmamıştı, olmamışlığını koruyor, açıkçası footclan kendisinden daha karizmatik. Yeni birkaç karakterimiz daha var çizgi filmden hatırlayacağınız. Ben Rocksteady ve Bebop’ın gelecek olmasına sevinmiştim ilk duyduğumda. Kafam kopsaymış da sevinmeseymişim. karakterler komik değil, gerçekten aptal ve bu aptallıkları komik bile değil, lanet ettim, tadım çok kaçtı. İtici de yapmak istemişler bunları belli ki ama bence aşırı itici olmuş.
Arrow’dan da bildiğimiz Stephen Ammel ise Casey Jones’u oynuyor. Kendisi adeta 12 yaşında gibi davranıyor fakat 35 yaşında görünmekte. Bırakın karakteri tipleme bile olamamış kendisi. O da filmin büyük hayal kırıklıkları listesinde üst sıraları dolduruyor.
Kaplumbağacıklarımızın tek bir güzel sekansı vardı ilk filmde, asansör sahnesi. Bu filmde ona yakın bir sahne yok, genel olarak eğleniyor kendileri fakat o çizgifilmdeki sinerjiyi yine yakalayamamışlar. Kaplumbağaların aralarındaki dramalar da çok yüzeysel geldi bana. Ya “bak çocuk filmi demiştin ama” diyeceksiniz bana fakat geçen hafta Zootopia’yı izledim ben. Çocuğa verilebilecek şahane mesajlar var. Kaplumbağalarınki mesaj değil açıkçası. Michelangelo çok komik olabiliyor ara sıra, onun dışında filme Stephen Amell geldi diye mi bilmiyorum ama Raphael ve Leonardo’nun buhranlarına daha çok iç geçirirken buldum kendimi.
April her işten anlayan bir seks objesi olarak konumlandırılmış yine. Geçen film nefret etmiştim, nefretim eksilmedi. Çizgi filmde adeta dedemiz gibi sahiplendiğimiz Splinter usta da cıvıklar cıvığı olduğu için tekrar tatlarımız kaçıyor.
Filmin görselliği kaplumbağaların çirkinliği dışında oldukça güzel. Çünkü yapımcı Michael Bay yani. Bol bol patlama ve aksiyon görüyoruz bu yüzden. Rocksteady ve Bebop, özellikle de Krang görsel olarak çok başarılı. Ama o görsel olarak başarının altını dolduracak şeyler de, dediğimiz gibi, pek yok işte.
Çünkü sadece görsellik yetmiyor, bağlanmayan noktalar, geçiştirilen şeyler bol bu filmde. Bunları yukarıda belirttiğimiz problemlerle birleştirince, filmin notu iyiden iyiye düşüyor. Daha önce de belirttğim gibi ilk filmden nispeten daha iyi bir film olmuş ama hala çok fazla eksiği mevcut bu filmin. Ninja Kaplumbağalar’ı çocukluğunuzdaki çizgi filmden özel bir muhabbetle anıyorsanız, çocukluğunuza sokulmuş bir bıçakla karşılaşacaksınız. Haberiniz olsun.
