[Derin Bakış] Dark Souls 2 – Souls Serisinin Hikayesi ve Gizli Mitolojisini Deşifre Etmek

İlk Dark Souls’da oyunun sonunda bir seçimimiz vardı. Ya insanların çağı olan Age of Dark’ı getirecektik ya da kendimizi ilk ateşte yakarak Gwynn’in tanrılar çağını devam ettirecektik. Eninde sonunda ya Kaathe’nin ya da Frampt’ın kuklasıydık ve aslına bakacak olursanız, bir şeyi değiştirmedik.

Dark Souls II’de, Drangleic’in varlığı bir şeyi değiştiremediğimizin kanıtı zaten. İster Drangleic’e Shanalotte’un kafasının içinde olmak deyin, isterseniz de bütün hikayeyi ilk Chosen Undead’in seçimlerine bağlayın. Dark Souls, döngülerle ilgili bir hikaye.

Özellikle oyunda bir tane Chosen Undead değil, “pek çok” Chosen Undead olduğunu düşünürsek, oyunun eşsiz multiplayer yapısı bile bu “döngüyü” destekler nitelikte tasarlanmış gibi.

Dark Souls, milyonlarca seçilmişin, tek bir döngüyü, asla kıramadan, asla değiştiremeden, hep aynı noktada, aynı şekillerle yaşaması ile ilgili bir hikaye. Gwynn, asla başaramayacaktı, Vendrick ise Gwynn’in hatalarına çare olamayacaktı, ister Manus deyin, ister Nashandra, isimler değişecekti, roller aynı kalacaktı.

Straid’in dediği gibi, bütün bunlar bir “lanet”. Taşlaşmış bir şekilde kalıp yüzyıllarca krallığın geçip gittiğini bir göz açıp kapayıncaya kadar yaşamış Straid, belki de oyunun en aklı başında değerlendirmesini yapıyor. “Hepsi bir lanet”.

Dark Souls 2, bu bağlamda gelmiş geçmiş en iyi “devam oyunu” payesini alabilir bence. From Software, DS2’nin hikayesi ile ne yaptığının gayet bilincinde. Oyuncuya bunu fark ettirmeden sunacağına, Dark Souls’un, Dark Souls 2 ile aynı oyun olduğunu bağıra bağıra söylüyor.

Bütün anlatılan hikayeler bir döngüdür, aynıdır. Geçmişin karakterleri, arketip alınarak günümüzde modern inkarnasyonlarla çıkarlar karşımıza. Hep bir iyi, bir kötü vardır. Hitler asla ölmez, sadece formu değişir. Her zaman yenilir, fakat geri gelmeye devam eder, çünkü yaşam bir savaştır, insanlar önüne gelen engelleri aştıklarında, hayatın ne kadar dolu olduğunun farkına varırlar.

İşte Dark Souls bu sebeple “zor” bir oyun. Çünkü kolay olsaydı, değerini bilemezdik, aynı hayatta büyük uğraş verildikten sonra elde edilen şeyler gibi.