Bizim buralarda “yılbaşı bölümü” diye evrenselleştirdiğimiz dizi bölümleri aslında açık açık Noel temasını işliyor. Zaten kendi ülkelerinde de Noel Özel Bölümü diye pazarlanıyor. E, bu coğrafyada da bayram bölümleri ilahilerle sınırlı kaldığından, Noel Bölümü denen, sevgi, merhamet, birliktelik bölümü gözümüze burnumuza sokulan, Batı ahalisinin kırmızı ve yeşiller içinde mutlu mutlu takıldığı dizi bölümleri, bizde kendi ülkelerinde bıraktığı tadı bırakamıyor.
Yine de biz geeklerde çoğunlukla aşırı doz dizi kullanımı olduğundan, araya binge-watchlar da girince bir yılda 7-8 Noel bölümü izlediğimiz oluyor. Bu nedenle Noel kültürünün bu ürününe az çok alıştık, hatta benimsedik diyebiliriz. Doctor Who’nun Noel bölümleri de sağ olsun bizim bu platonik evrenselleştirme çabamızı karşılıksız bırakmıyor, Türkiye’den Skaro’ya herkesin zevk alacağı hikayeler sunuyor. E, sunmasa zaten ayıp eder. Dizinin ana mekanı evren. E bölüm Noel etkisini de sadece bir kaç gönderme, renk teması ve karla vermekle yetinince, bölümü tükenmeden izlemek mümkün.
Bölüm boyu tatlı tatlı twistler (senaryo oyunları) ve eski sezonlara referanslar gördük. Bu senaryo oyunları, ağır ve sürekliliğe damga vuracak cinsten değildi. Daha çok, kıkırdayıp, işaret parmağımızı samimice Moffat’a salladığımız senaryo oyunlarıydı. Bence zaten böyle de olmalıydı. Sonuçta 2014’e girerken canımız, ciğerimiz 11’imizi eski yılda bırakmamız gerekti. 2015’e girerken de bölümü, aman Clara kalmış mı girmiş mi, diyerek geçirdik. Kısacası çoğu dizide olduğu gibi hikayesini kendi içinde başlatıp bitiren bir bölüm izlemek beni mutlu etti. Tabii bölüm sadece kendi hikayesine ve karakterlerine yer verseydi de bölüm bize çok genel geçer gelebilirdi. Bu da olabilecek en nostaljik karakterlerden biriyle engellendi: Profesör River Song! Hello Sweetie!
River Song’u hiç oyalanmadan ilk dakikalarda sahneye sürdüler. Onu, Doctor’un bu jenerasyonunu tanımazken gördük. Üstelik Doctor’u aldatıp kendine başka bir koca da bulmuştu. Bir mi dedi, özür dilerim. Kendine iki koca bulmuştu. River’ın bu hali, acaba Doctor’la tanışmadığı zamanlarda mıyız dememize neden oldu. Hatta ben bu yazıyı yazacağımdan, bir şeyler kaçırmış olmaktan çekinip yan sekmeye River Song’un zaman çizgisini açtım. River’ın TARDIS’i kaçırdığı anlarda kafam iyice karıştı. Yani, elbette yeni jenerasyon tanınmayabilirdi. Ama River, Doctor’la saatler geçirip onun kim olduğunu anlamayacak biri değildi. Demek ki ben yanlış düşünmüşüm ki, kadıncağız aşkının sorgulanmasına dayanamayıp, aşkını dağa taşa haykırana, o an da 12’yle göz göze gelene kadar saatlerdir yanında gezinen adamın kim olduğunu anlamadı. Hatta sırf bu daha da absürtleşmesin diye gerekli anlarda bile sonik tornavidanın Doctor’un cebinden çıkmaması gibi zorlama durumlara şahit olduk. Bunu beni biraz sıkacak gibi oldu ki…
Capaldi ve Kingston’ın kimyası zorlama anların kafamı meşgul etmesine engel oldu. Bölüm boyu süren paslaşmalar, Doctor’un kıskanç halleri, River’ın o anti-kahraman tavırları o kadar tatlıydı ki mest oldum. O teslimat sahnesindeki telaşı iki karakter o kadar güzel paylaştılar ki, şimdiye kadar gelip geçen tüm companionlar anlamını yitirir gibi oldu. Doctor’a River Song gibi bir yardımcı lazımdı. Yan yana durdukları her sahne umutsuzca River Song’un kalıcı bir companion olma ihtimalini tarttım. Ama olamayacağını hepimiz biliyoruz sanırım.
Bölüm sonu Doctor Who yine vedalarla bezeli ağırlığını ekrana getirdi. Tekrar, yapmak zorunda olduğumuzu sezonlar önce bildiğimiz bir vedaya üzülebildik. Moffat’ın sırf ben seviyorum diye bölümlere koyduğu Decem’in beynimde dönüşü de bu vedaya hazırlanmayı pek kolaylaştırmadı. Şu Şarkı Söyleyen Kuleler meselesi bir anlam kazandığında, River Song’un zaman çizgisi de tamamlanmış oldu. Doctor’un neden basit bir akşam yemeğini inatla ertelediğini River’ın anladığı an ben de bir maceranın sonuna yaklaşmanın buruk yorgunluğunu çektim. Bölüm sonu yine göz yaşı dökücez diye düşünüp çevremde peçete aranırken, River’ın geçireceği son gecenin, bulunduğu gezegende 24 saat olduğunu öğrendik. Sanırım River’la aynı anda tuttuğum nefesi verdim ve beraber tesellinin tadını çıkardık.
