Pharell Williams‘ın 2013 sonunda piyasaya çıkarttığı tekliği Happy; muhtemelen tarihin en sevimli, en insan içini pır pır eden, en el çırptırıp dans ettiren şarkılarından biri. Happy’nin ismiyle müsemma öyle bir enerjisi var ki; 2014 yılı boyu insanlar mutlu olmak için Happy dinlediler, Happy söylediler. Bu evrensel keyifle tüketim hâli de şarkıyı 2014’ün –takriben 14 milyon ünite satışla– en çok dinlenen şarkısı hâline getirdi, Pharell’e ödüller getirdi.
O yüzden insan “Happy’yi depresif hâle sokmuşlar” deyince inanamıyor… Ama sokmuşlar. Sokulmuş. Şöyle olmuş.
Yine Happy ile benzer dönemlerde hayatımıza –özellikle de Assassin’s Creed Revelations fragmanında kullanılan Iron ile– giren Fransız müzisyen Woodkid; bu mutlu, bu uçarı, bu ruh kaldıran şarkıyı almış, vokalleri ayrıştırmış, altına gerçekten insanın hayal ve ümitlerini eline döken bir aranjman döşemiş ve Sad Remix diye de koyuvermiş. Bundan yaklaşık dört sene önce, dört milyon kadar kişi dinlemiş şarkıyı ki, bir tanesinin en tepede duran yorumu gerçekten olayı özetliyor:
“Sanki söyleyen mutlu olmaya çalışıyor ama başaramayıp yavaşça deliriyor gibi”
Gerçekten de öyle. Bu da çok enteresan bir durum koyuyor ortaya. Pharell’in vokalleriyle ciddi bir oynama yapmamış Woodkid. Yine o Curtis Mayfield-vari falsetto ses olduğu gibi yerinde. Ancak altındaki aranjman değişince, o küçük el çırpmaları gidince, üstteki vokalin melodisi de ona göre enerji değiştirmiş. Gerçekten Pharell’i şarkı boyunca, çatısı olmadığı için yağmur alan harabe bir evin içerisinde oturup kafasını ellerinin arasına almış, kendi kendine bunu mırıldanırken hayal edebiliyorsunuz.
Bu da biraz manidar. Biraz da edebi çıkarımlara itiyor insanı. Mutluluk ve mutsuzluk bazen ortak ögeler paylaşabiliyorlar belli ki. Benzer bir şaşkınlığı vakti zamanında Anahtarı Minörden Majöre Alınınca Disney Film Müziğine Dönen Şarkılar listemizde de yaşamıştık. Size de dinlerken öyle bir his gelmiyor mu?
