2. Sodom, Gomora ve Lut
Sodom ve Gomora’nın hikayesi, İncil içerisinde kıssası en net olan hikayedir belki de. Olay şöyle gelişir: Ürdün nehrinin yanındaki beş şehirden ikisi olan Sodom ve Gomora’da, günah seviyesi korkutucu noktalara yükselmiştir. Homoseksüel ilişkilerin, tecavüzün ve genel olarak cinsel anlamda “sapkın” bulunan her türlü hareketin yapıldığı bu iki şehri Tanrı yok etmeye karar verir. İbrahim’in topladığı ordular sayesinde Elam’ın hükmünden kurtulmuş olan şehirlerin yok oluşu için, güvendiği İbrahim’in yanına üç meleğini yollar.
İbrahim’in yeğeni Lut, bu şehirlerden Sodom’da yaşamaktadır. İbrahim, Tanrı’nın Sodom’u yok etme kararını anlayınca yalvarıp, Tanrı’ya soru sorar. Önce eğer şehirde onurlu yaşayan 50 kişi dahi varsa Sodom ve Gomora’nın yok olmayı hak edip etmeyeceğini sorar. Tanrı 50 kişi varsa, şehirleri yok etmeyeceğini söyler. İbrahim bu sefer şehirde 40 tane onurlu, şerefli yaşayan kişi varsa ne olacağını sorar. Tanrı 40 kişi varsa şehirleri yok etmeyeceğini söyler. İbrahim böyle tekrar tekrar sorarak, Tanrı’yı eğer şehirde düzgün yaşayan 10 kişi dahi varsa yok etmemeye ikna eder.
Tanrı, iki meleğini İbrahim’in yeğeni Lut’un yanına yollar. Lut, iki meleğe onurlu yaşayan 10 kişi ararlarken ev sahipliği yapar. Fakat melekler Lut’un yanında insan formlarında kalırlarken, Sodom’lular Lut’un kapısına dayanır. Zorla Lut’un bu yeni misafirlerini ortaya çıkarmasını emrederler. Bu emrin sebebi de, kendilerinin de belirttiği gibi, yeni misafirlerle sevişmek istemeleridir. Lut onları reddedip, kapısına dayananlara henüz eş bulamamış kızlarını önerir. Adamlar reddeder ve evi basmaya kalkarlar. Melekler Lut’u korur ve o ana kadar zaten 10 kişi bulamamış olduklarından, Sodom ve Gomora’nın yıkımına başlarlar.
Lut ve ailesi yıkımdan meleklerin yardımıyla kaçar, fakat Tanrı Lut’a Sodom ve Gomora yıkılırken kesinlikle arkalarına bakmamalarını tembihler. Lut’un karısı merakına yenilir ve şehirlere bakar; o anda da tuzla buz olur. Sonra Lut’un kızları, insan soyunu devam ettirmek adına İncil’de geçtiği şekliyle babalarına şarap içirip baştan çıkartırlar ve bu birleşmeden birer çocuk doğururlar.
Belki ilk anlatımda tam sinemalık bir hikaye gibi durmuyor, kabul. Fakat cesur bir yönetmenin elinde, bariz bir şekilde yıllarda dindar Hristiyanlara homoseksüellik karşıtı malzeme vermiş bu hikaye ahlak ve toplum normları arasındaki ilişkiyi inceleme konusunda kusursuz bir temel oluşturabilir. Düşünün, halihazırda olağan üstü olan bu hikaye, olağan üstü bir yönetmen / senarist ekibinin elinde sizce de bambaşka bir eser olmaz mıydı?
