Netflix-Marvel iş birliğinden çıkan dizilerle ilgili objektif görüşünüz damak tadınıza göre değişiklik gösterebilen bir şey elbette; ama genel bir kaide olarak ortalamalarını aldığınızda eleştirmen görüşü bakımından epey şanslı olduklarını söylemek objektif bir beyan. Hem Daredevil’ın iki sezonu, hem de Luke Cage ve Jessica Jones ikilisine çok coşuldu geek kalemşörler tarafından.
Bu coşmalar da hep dizi daha çıkmadan başlardı. Dizinin ilk dört – beş bölümü eleştirmenlere yollanır, özel gösterimler düzenlenir ve ilk övgüler toplanmaya başlanırdı. Daredevil’ın ilk sezonu gitti, herkes yerlere yıkıldı. Jessica Jones ateşlendi, eleştirmenler yerlerde yuvarlandı. Daredevil sezon 2’nin ilk incelemelerinde Punisher’ın övüldüğü gibi evlatlar babalarını övmedi. Luke Cage’i de alıp göklere çıkardılar nitekim… E bir yerden patlaması gerekiyordu, değil mi? Patladığı yere, Iron Fist’e hoş geldiniz.
Çok kısa bir biçimde gelen yorumları özetleyelim sizlere. ScreenCrush “Danny Rand Marvel’ın gerizekalı, salak adam-olamamış-çocuk Batman’i” diyerek sert girmiş. Collider biraz daha insaflı davranmış, “tahmin edilebilir” deyip geçmiş. The Hollywood Reporter “Her anlamda geriye doğru atılmış bir adım, büyük hayal kırıklığı” deyip eklemiş, “Defenders’a bağlanmıyor olmasa izlenmez“. Uproxx biraz daha tespit kasmış, “Iron Fist kelimenin tam anlamıyla sırf muhabbetten ibaret, çoğunluğu bayık. Dövüşler çok kısa ve ikna edicilikten uzak” demiş. Variety dizinin genel olarak temposunun problemli olduğunu not geçmiş. Genelde bu tip şeylere çocuksu bir naiflikle coşan IGN bile kendini toplayıp “Marvel-Netflix’in en zayıf halkası” diyebilmiş.
Genel hissiyat, fark etmişsinizdir, eleştirmenlerin tek bir sesle “baydık abi baydık izlerken” demesi üzerine. Çok muhabbet var, muhabbetler keyifli değil; dövüşlerin bir esprisi yok ve konu orijinallikten uzak. Gelen ilk yorumlar bu şekilde. Benim fikrimi soracak olursanız, ben Kevin Smith filmi seven adamım. Statik kadraj içinde iki adamı kaliteli bir diyalog varsa 45 dakika soluksuz izleyebilirim. Birisi on dakikada bir adam dövmezse dikkatim dağılmıyor. Yalnız bayık, tembel, kalitesiz diyalog ve boyutsuz, katmansız, tutarsız karakterleri kaldıramıyorum; Luke Cage’den de, Jessica Jones’dan da bu yüzden soğumuştum. Ama o dizilerin en azından ilginç oyunculukları, enteresan görselleri, fiyakalı sekansları falan vardı. Burada o da yoksa, vay anam yanmış köprüler yani.
Siz ne diyorsunuz? Bu ilk yorumların ışığında hissiyatlar ne yönde?
