2015’te görüp görebileceğimiz son Marvel Cinematic Universe‘te geçen iş olan Jessica Jones, en sonunda çıktı. Biz de, Daredevil’a yaptığımız gibi; yine bölümleri tek tek inceliyor; ardından birkaçını beraber bir yazıya dönüştürüyoruz. Bu gördüğünüz, yazıların birlikte anlamlı bir kısa özet oluşturması için tasarlanmış ilk paragrafları. Sırf burayı okuyarak, genel kanaatimizi çözebilirsiniz. Daha detaylı yorumlar, easter egg tespitleri ve analizler arıyorsanız, maddelerdeki linklere tıklayın. Yazılar spoiler’sızdır!
İlk üç bölümün incelemeleri için, şuraya tıklayın.
Dördüncü, beşinci ve altıncı bölümün incelemeleri için, şuraya tıklayın.
Yedinci, sekizinci ve dokuzuncu bölümün incelemeleri için, şuraya tıklayın.
10. Onuncu Bölüm: E Ama BSG Ulan Artık Be Sen De…
Sevgili geekler, sevgili geekyapanlar. Selametle benim Jessica Jones‘a dair tüm saygımı yitirdiğim bölüme geldik. Bundan sonra olaylar çok hız alır, Oscar’lık aksiyon sahneleri çekerler, Sundance’lik diyaloglar koyarlar; Dostoyevski’yi utandıracak karakter çözümlemeleri yazarlar; yine de benim için Jessica Jones’un 10. bölümü 1,000 Cuts’ın Marvel tarihinde gördüğüm en saçma elli dakika olduğu gerçeği değişmez. Çok net konuşuyorum, çok beylik konuşuyorum, çok efeleniyorum; ama gerçek bu.
11. Onbirinci Bölüm: Bu Robyn’i Diziye Kim Koyduysa Allah Bin Belasını Versin
Diziler söz konusu olduğu zaman, gerçekler kolay yeniden yazılabilen şeylerdir aslında. Çok dizi için “abi başlarda kötü, ama sonra düzeltiyor” dersiniz. Ama Netflix için bu söz konusu değil. Bir sezonun on üç bölüm tekten yayınlandığı bir dünyada; net konuşayım, onuncu bölüm gerçeğini on birinci bölümde unutmanız mümkün değil bu yüzden. Bölümün doğru düzgün yaptığı bazı şeyler var; ama geçen bölümden taşıdığı moronluklar, on bir bölümdür düzgün kuramadığı strüktürün altında ezilip; karmakarşık tonlama çorbasında boğulunca, ortaya yine yetersiz bir bölüm çıkıyor.
12. Onikinci Bölüm: Pardon, “Drama” Mıydı O? Kaçırmışım…
Yetersiz, Jessica Jones’un finale doğru giden bölümleri için yüzde bin isabetli bir kelime. O kadar fazla şeyi çorba ettiler ki; artık önümüze sundukları iyi anlar da yetersiz. O kadar fazla şey karman çorman strüktürün altında önemsizleşti ki; önemli olmaya çalışanlar yetersiz. İyi karakterizasyonlar, saçma karakter ve konuların yanında öylesine ezildi ki; Krysten Ritter, Rachael Taylor ve Mike Colter’ın süper performansları da yetersiz. Yeterli olan tek şey, dizinin kendisi. O da, şu cümle içinde kullanılacaksa geçerli: “Bu kadar saçmalık bana şimdilik yeterli, sağ olun.”
13. Onüçüncü Bölüm: Gelişin Heyecanlı Olmuştu, Biterken Rahatlattın Ey Dizi
Önceki bölümlerde söylediğimiz her şey; bütün eleştirilerimiz, bütün yetersizlikler bu bölümün zaten kurtarılamayacak olduğuna delaletti. Bunu zaten biliyorduk. Sonda biraz gaz biter mi diye bekleyebilirdik ancak. Dizi biraz vurucu bir sona gidebilir mi diye umduk. Öyle bir şey olmadı. Jessica Jones o harika fragmanından yükselttiği beklentileri, sonsuz bir hayal kırıklığı ve öfke denizinde boğarak bitti. Sağlık olsun; artık önümüzdeki Marvel işlerine bakacağız, ne yapalım?
