J.J. Abrams gizem yaratmasını bilen bir adam. Yaptığı diziler, çektiği filmler, anlattığı hikayeler bugüne kadar bunu bize ispat ettiler. Abrams süregelen bir öyküyü alıp, yarattığı bilinmezlik geriliminin en tepe noktasında bunu kesebilme konusunda çok tekil bir yeteneğe sahip. Onun bu meziyeti seneler boyunca izleyicileri hep koltuğunun ucunda tuttu ve TV medyumunda ortaya Lost gibi bir fenomen çıkardı.
Ancak bu eğilim Star Wars evrenine Abrams ile beraber geçince biraz tat kaçırıcı olmuştu, itiraf etmek gerek. Star Wars bütün haşmetine rağmen hiçbir zaman hayran teorilerine, gizemli sorulara, detay avlama partilerine ya da kafa karıştırıcı öykü detaylarına meze olacak türde bir iş olmamıştı Abrams dümene geçene kadar. Onun çektiği The Force Awakens‘tan beri ise teori üretiyoruz. Luke ve Kylo arasında ne oldu? Snoke kim? En önemlisi, Rey kimlerden?
İlk ikisinden emin değiliz, ama Daisy Ridley’nin Yahoo Japonya’ya verdiği röportaj sağ olsun, üçüncüsünün cevabını The Last Jedi’da alacağımızı öğrenmiş bulunmaktayız. Şöyle dedi genç İngiliz aktris:
“Cevap her neyse, umarım herkes o anın tadını çıkartır. Ben cevabı birkaç sene öncesinden beri biliyordum, ama Rian Johnson’ın yarattığı hikaye gerçekten çok harikulade. Beklenmedik ve dürüst olmak gerekirse, benim için çok duygulandırıcıydı“
Ridley’nin beklenmedik kelime tercihi ebeveynlerin kimliklerini mi niteliyor, yoksa bu kimliklerin ortaya çıkış biçimini mi bilmiyoruz; bize daha ikincisi gibi geldi. Yani “Annem meğerse Greedo’ymuş” tipi bir beklenmediklikten ziyade, bunu öğreniş biçiminde Johnson farklı bir metod izlemiş diye düşündük. Tabii, aklımıza çok eski ve çok korkunç bir dedikodu da gelmedi değil. İster misiniz Luke o uçurum kenarında “Rey” desin, “Sen benim babamsın“. Sonra ayıkla pirincin taşını…
