Yazan: Zeynep Kevser Şahin
Son Feci Bisiklet bir alternatif rock grubu, şimdilerde Üçüncü Yeniler diye andığımız akımın ise en bilindik üyelerinden. Grup, 2011’de Ankara’da Arda Kemirgent ve Can Sürmen tarafından kuruldu; sonradan gruba Efe Güner ve Erkin Sağsen de eklendi. O zamandan bu yana hayat değiştiren şarkılar yapıyorlar. En son 2017 yılında en yeni albümleri olan Kötü Şeyler’i çıkararak hayat değiştirmeye devam ettiler.
Son Feci Bisiklet’in müziği çoğu ortama uyuyor, en azından hiçbir ortamda sırıtmıyor. Ama bence Son Feci Bisiklet en çok yolculuklara yakışıyor. Bunlar günlük yolculuklar da olabilir, şehirler arası seyahatler de. Ve belki ilerde galaksiler arası seyahatlere de yakışacaklar. Yaptığım her yolculuğun müzik listesinde Son Feci Bisiklet olduğunu ve yolculuklarımı keyifli hale en önemli noktalardan biri olduğunu fark ettiğimde neden böyle olduğunu uzunca bir süre düşündüm ve cevabı Son Feci Bisiklet’in hikayeciliğinde buldum.
Şarkılarında hikayeler anlatan bir grup Son Feci Bisiklet, bu hikayeleri dinlemek için de en iyi zaman yolculuklar. Çünkü yolculuklarda başka insanlar düşünülmez, kimseye hesap verilmez. Yolculuklarda önemli olan tek şey kendiniz ve beraber yolculuk yaptığınız insanlardır. Bu yüzden değişmek için en iyi zaman yolculuklardır. Değişme zamanı geldiğinde yola çıkılamıyorsa, yolculuktaymış gibi değişilmelidir. Yolculuk hali ve yolculuklardan çıkan hikayeler Son Feci Bisiklet’i anlatan en iyi şey fikrimce. Bu yüzden Son Feci Bisiklet’in yolculuğumsu gelişmesinden bahsedeceğim bu yazıda.
Son Feci Bisiklet hiç özür dilemeden büyüyor ve değişiyor. Karşılarına daha önce ifade ettikleri bir meramı daha güzel anlatabilecekleri bir şans çıkınca bu şansı kullanmaktan çekinmiyorlar. Elbette bu du daha önceki ifadeleri kıymetsizleştirmiyor, aksine daha da kıymetli yapıyor. Çünkü onların evrimini ortaya seriyor.
Bir inkar etmeyi bırakma, boş vermişlik teması var mesela birden fazla kez işledikleri: Zamanında Elektrot şarkısında;
“Olmuyorsa olmasın
Bu dünya aklındakine uymadı, uymasın”
diyerek ifade etmişlerdi bunu. Daha sonraysa Kötü Şeyler’de
“Kötü şeyler, kötü şeyler olabilirmiş, olsun
Yalnız insan, daha yalnız kalabilirmiş, kalsın
Mavi şeyler, kırmızıya çalabilirmiş, çalsın”
demekten sakınmamışlardı.
Fakat Son Feci Bisiklet sadece şarkı sözlerinden ibaret değil, grubun müzikal yönü de sözleriyle aynı değerleri taşıyor.. Kötü Şeyler albümünü ilk dinlemeye başladığımda bunun farkına daha iyi varmıştım. Albüm Düşman şarkısıyla başlıyordu ve Düşman’ın ilk dakikasında hiç vokal, söz yoktu. Son Feci Bisiklet’i Vesaire günlerinden beri dinleyen ben, bu baştaki bir dakikalık vokal sessizliği biraz kişisel aldım açıkçası. Benim için Son Feci Bisiklet hep sözleriyle öne çıkan bir gruptu, çünkü şarkılarında bir hikaye anlatma, meramlarını dinleyene getirebilme kaygısı hissediyordum. Bu yüzden, yeni albümlerine bir dakikalık sözsüzlük ile başlamaları, sözlü bir hikaye anlatma gayesinde olmamaları ve hala dinleyicinin dikkatini tutabilmeleri bana çok net bir bağırış, bir ilan hissi verdi: “Biz değişiyor ve gelişiyoruz ama biz olmaya devam ediyoruz. Önemli olan hikayeyi nasıl anlattığımız değil, hala anlatabilmemiz.”
Yeni hikayeler ve yeni ifade biçimleriyle çıkagelen Kötü Şeyler bu nedenle muhteşem bir albüm, sade kapağından şarkı isimlerine kadar bir değişim ilanı. Ve ben bu değişimi görmek için can atıyorum.
___________
DEV YAZI ÇAĞRISI 30 Ağustos’a kadar yazılarınızı kabul edecek. Detaylar burada.
