Kulak Dostu Müzikleriyle Bizi Kendine Hayran Eden 10 Oyun

6. Bastion

Amir Rao’nun son derece keyifli indie aksiyon-RYO’su Bastion hem hikaye anlatımının hem de eşsiz müziklerin birkaç adım gerisinde kalarak, oyun tarihinde bu iki unsurun ardından gelen ana karakter olması açısından bir ilk olarak kabul edilebilir. Logan Cunningham’ın durmadan dinlenmeden konuşarak öyküyü kafamıza kaktığı oyun; müziklerinden aldığı takviye kuvvetle, piyasaya sürüldüğü senenin en keyifli bağımsız oyun hadiselerinden bir haline gelmişti.

Ashley Barrett ve Darren Korb ikilisinin kotardığı parçalar, zaman içerisinde oyunun bile birkaç adım ötesine geçebilmeyi başarmıştı. Daha ilk duyduğumuz andan itibaren bizi sarıp sarmalayan Build That Wall ve bir türlü liriklere girilemeyen 1 dakikalık saçma introsuna rağmen dinleyeni büyülemeyi başarabilen Setting Sail, Coming Home…

Sadece 2 hitle işi bitiren oyun müzikleri kuşağına hoş geldiniz!!!

7. Outlaws

http://www.youtube.com/watch?v=evXZbJhEl_A

Western tutkunlarının yıllar sonra bile aynı özlemle anmayı başarabildiği birkaç oyundan biri var karşımızda. Özellikle spagetti western hayranlarının pek de yabancısı olmadığı, büyük üstat Ennio Morricone’a çok şey borçlu olan soundtrack’in içindeki incileri Morricone külliyatının arasına sokuşturup birilerine dinletsek, aradaki farkı pek az kişi anlayabilir.

Gel gelelim oyunun müziklerine imza atan isim Clint Bajakian’dır. Bajakian’ın oyun için bizzat bestelediği müzikler, hiç kuşkusuz 1997 yılı gibisinden, oyun dünyasındaki yeni atılımların sinyallerini aldığımız bir döneme göre bile fazlasıyla teferruat barındırır. Outlaws’ı bu gün en efsanevi western oyunu olarak göğsümüzü gere gere anabiliyorsak eğer; bunun en önemli sebeplerinden biri de muhteşem müzik kullanımıdır.

8. The Last of Us

http://www.youtube.com/watch?v=Y97u-U0nvJM

Karşımıza dikilen oyun her anlamda yedinci sanata kafa tutmakla kalmıyor, onu alaşağı ediyor. Neil Druckman ve Bruce Straley ikilisi nasıl bir lanete imza attılarsa, yükselttikleri çıtanın üzerine sıçrayabilmek bundan sonra hem sinemacıları hem de oyun yapımcılarını epey zorlayacak orası kesin!

Last Of Us, bir öykü evreninde bulunması gereken her şeyi tarifinde barındıran bir lezzet ve dürüst olalım ki müzik kullanımı; her ne kadar oyunun öyküsü, karakterleri ya da grafik evreni kadar süslü olmasa da, fazlasıyla etkileyici. Hatta Gustavo Santaolalla’nın yarattığı müzikler, bu evrenin içerisinde o kadar sinsice sokuluyor ki, hiç fark ettirmeden kulaklarımızı esir alıyor adeta!

Santaolalla’nın tınılarını Chet Baker’ın dingin dehalarıyla bile ile kıyaslayanlar olsa da meseleyi bu kadar basite indirgemek acımasızlık olabilir. Last Of Us’un müzikal gücü, orada yokmuş gibi davranmasına rağmen beynimize kazınan notalar hiç kuşkusuz. En az yaratılan evrenin kendisi kadar tekinsiz, tetikte ve mücadelec, (ee öeh yani!)

9. MediEvil

Pekala, “o kadar oyun dururken neden MediEvil?” diye sitem edenlerin haykırışlarını ve küfürlerini şu an oturduğum yerden duymaya başladım bile! Kusura bakmayın dostlarım ama Jason Wilson’un şahsi yaratımının ürünü olan ucubeler dünyasını ve onu besleyen müzikleri es geçebilmem için ne yazık ki cesedimin üzerinde tepinmeniz lazım!

Sir Daniel Fortesque’nun öyküsü bu gün her ne kadar unutulmaya yüz tutmuş olsa da, oyunu hala döndürüp döndürüp oynayan iflah olmaz platform fanatiklerinin nostaljilerinde nefes alıp vermeye devam ediyor kendisi. Her ne kadar nefesi hatırladığımızdan daha çürük kokuyor olsa bile…

Tim Burton yaratımlarını andıran MediEvil’ın müzikleri de aynı yılışık tabirle fazlasıyla Burton-vari bir hava taşıyordu! Her ne kadar kompozitör Paul Arnold’ın zirve noktalarının MediEvil serileri olduğunu düşünecek olursak eğer; yetenekli bir müzisyenin tüm kariyerini hibe edeceği kadar parlak bir örnek olduğunu da kabul edebiliriz.

10. Silent Hill

Şimdi diğer serilerin hayranlarında özür dileyerek sormak gerekir ki, yukarıdaki örnekleri “oyun müziği” dersek eğer; Akira Yamaoka’nın yaptıklarına nasıl bir isim vermemiz gerekir?
Silent Hill serisinin ikinci halkasıyla birlikte iyiden iyiye ciddiye almaya başladığımız Yamaoka’nın, Mary Elizabeth McGlynn ile kurduğu uzun vadeli müzikal ortaklık, serinin her yeni halkasında merakla beklenen soundtracklere gebe oldu.

Silent Hill serisi, en iddialı halka olan üçüncü oyunun ardından kademeli olarak irtifa kaybetse de, Yamaoka’nın yarattığı her yeni parçayla, oyun severleri büyülemeye; Silent Hill’in o isli puslu atmosferine sokmaya devam etti. Öyle ki zaman içerisinde Uzak Doğu’nun oyun sektörüne kazıdığı iki önemli isimden biri haline geldi (diğeri Hideo Kojima desek bile, oyun dünyasına uzak olan isimlerin bile bir şekilde Yamaoka’nın dehasıyla tanışık olduğunu göz önüne alarak kendisinin zaman zaman Kojima’yı solladığını da es geçemeyiz).

Ne var ki Yamaoka, Silent Hill serisinde yakaladığı çizgiyi kendi şahsi albümlerinde tutturamamış olmasıyla de bizleri epey şaşırtmıştır. Dünyada ilk defa bir oyunun soundtracklerini, hınca hınç dolu bir konserle taçlandıran Yamaoka, hiç kuşkusuz bir bilgisayar oyununda müziğin gücünü oyunseverlere hissettiren en usta parmakların sahibidir… İtirazı olan?