Biz Geekyapar olarak faaliyetimize başladığımızda site olarak nadir de olsa düzenli aralıklarla karşılaştığımız sorulardan biri şuydu: Çizgi roman okumaya çocuklarımı nereden başlatmalıyım? Bu soruyu cevaplarken pek çoğumuz kendi ilk okuduğumuz çizgi romanları aklımıza getirdik ve fark ettik ki, hepimizin ilk çizgi romanı bambaşkaydı ve bu ilk çizgi roman herkesin okuma alışkanlıklarını bir veya öteki şekilde etkilemişti. Kimi Watchmen‘lerle sert başlamış, kimi Spider-Man‘le başlamaktan gelen bir komediyi diğer eserlerde de aramış, bir başkası Avrupa çizgi romanlarıyla beklentilerini oluşturmuştu.
Olur da eğer bu sorunun film versiyonunu kendinize sorduysanız eğer, biz cevabı en üst yerden aktaralım size. Christopher Nolan her insanın erken yaşta 2001: A Space Odyssey izlemesi gerektiğine inanıyor. Hafızasını tazelemek isteyenler için, bahsi geçen 1968 tarihli Stanley Kubrick filmi, finalinde şöyle bir sekans barındırıyor:
Böylesi sürreal, böylesi sembolik, katmanlı ve konuyu kelimenin tam anlamıyla insanoğlunun evriminin ilk halkasından ele almaya başlayan bir film neden çocuklar için önerilir? Nolan usta şöyle açıklıyor:
“Çocukların bunu küçük yaştayken en önemli seviyede özümseyebildiklerini düşünüyorum. Benim başıma gelen buydu. Filmi yedi yaşındayken izledim ve bence bu film en iyi o mertebede ele alınınca çalışıyor. Katıksız görsel şölen sineması. Film kafamı son derece karıştırmış, ama bir yandan da çok heyecanlandırmıştı. […] İnsanlar bir filmin izlenmesi gereken yaşı konuşurken ‘7 yaşında bir çocuk içeriği nasıl çözümleyecek?’ diye soruyorlar. Ama 2001’e baktığınızda, düşünüyorsunuz, zaten yetişkin olarak da çözümleyemiyorsunuz. Mühim olan tecrübe. Bu yüzden, insanların temel tecrübeleri söz konusu olduğunda 2001 ile Mary Poppins, Aslan Kral, Oz Büyücüsü gibi filmler birbirinden fersahlarca uzakta değil.”
Yani Nolan üstad diyor ki, zaten bu film çok da bilinç seviyesinde tüketilmiyor. Işıklar, sesler, hareketler rasyonel zihnin berisinde bir seyirlik oluşturuyorlar. Bunu da yedi yaşındaki çocuk da, kırk yedi yaşındaki adam da benzer bir şekilde tüketiyor. Kesinlikle haksız değil. 2001’i en benim diyen eleştirmen bile katlayıp cebine koyamadı bugüne kadar; ancak bir yandan böyle anlatınca sanki Mulholland Drive’da çocuklara izletilebilirmiş gibi bir hava oluşuyor. 2001’in özelliği bence iki seviyede birden çalışması. Filmi parça parça didikleyip, anlamları üzerine uzun ve derin kafalar patlatmak da en az sırtınızı yaslayıp ışıklara kapılmak kadar geçerli.
Siz ne dersiniz?
