Yazı dizisi:
Merhabalar, bu yazı dizisinin son kısmındayız.
İlk bölümlerde oyunun zorluğu ve yüksek levellar, oyuncular için ölüm olgusu ve oluyorsa ölümden geri dönüş kısımlarından bahsetmiştik. Örneklerimiz de kolay anlaşılabilir olması için Yüzüklerin Efendisi`nden alıntılarla olmuştu. Bu örneklerden ilerleyerek son kısımda “Arwen`le evlenip oyunun sonunu görebilir miyiz?” sorusundan ilerleyeceğimizden bahsetmiştik.
“Kına Gecesi kız tarafına ait!”
Arwen`le evlenme ve tahta geçme konusu, Yüzüklerin Efendisi için Aragorn`un hikayesinin bittiğini gösteriyordu. O noktadan sonra olanlar, o Dünya`daki tarih kitaplarında geçecek olsa da ozanların şarkılarındaki bölüm artık bitmişti. Oyunlarımızda da gerçekten bir son var mı?
Şunu bilmek ve kabul etmek gerekir, oyunların çok büyük bölümünde oyuncuların ölmesiyle hikaye son buluyor. Bu konuya zaten değinmiştik. Bir diğer kısmı da günlük hayattaki iş, okul, eş, hastalık gibi engellerden dolayı buluşamamaktan dolayı oyunun yarım kalmasıyla son buluyor. Bu iki seçenek, neredeyse tüm oyun sonlarının %99`unu oluşturuyor. Ancak farklı sonlar da mevcut.
“Bu hafta sınavım var abi!”
Bunlardan ilk seçenek, dış etkenler yüzünden devam edilemeyen oyunu DM ve oyuncuların katılımıyla “hikayeye ait” bir sona bağlamak. Standart grup düşünelim : dwarf fighter, human cleric, halfling rogue ve elf wizard olsun. Level 7 oldukları zamanlarda bir şekilde oyuna devam edemediler. DM ve oyuncular oturup karakterlere birer hikaye hazırlar. Dwarf fighter, dostlarıyla maceraları bittikten sonra gençken eğitim aldığı paralı asker grubuna daha tecrübeli bir savaşçı olarak geri döner ve zamanla onların komutanı olur. Cleric, en büyük şehirdeki tapınakta gençlere ders vermeye başlar. Halfling, şehir şehir gezerek para kazanmanın “farklı” yöntemlerini dener ve bir süre sonra epey zengin bir adam haline gelir. Büyücü ise bir süre daha farklı maceracılarla takıldıktan sonra civardaki bir lorda hizmetlerini sunar ve saray (yada şato) büyücüsü olarak kariyerine devam eder.
“Goblinleri sevmek yada sevmemek! İşte bütün mesele bu…”
Bu örnek, mecburiyetten oyun yarım kalan bir grubu anlatıyordu. İkinci bir seçenek olarak (nadiren de olsa), bazen oyuncular ve DM hikayeyi bilinçli olarak yarım bırakırlar. Oyunculardan bir diğeri DM olur, eski DM ise yeni oyunda oyuncu olur. Karakterlerin yanı sıra hikaye, setting hatta belki sistem bile değişir. Veya DM, hikaye, setting herşey aynı kalır ancak oyunu farklı taraftan oynamak isterler. İlk oyunda şehri goblinlerden kurtarmaya çalışan maceracıları canlandırırken bir sonraki oyunda fighter levellı bir hobgoblin komutanı, rogue levellı ve epey zeki bir goblin, bugbear şaman ve onları yönlendiren kötücül bir insan büyücü oynamak isteyebilirler.
Bu iki örnekte de eski karakterlerin anlaşarak yapılan hikayelerinin sonlarında eğer ölmedikleri var sayılırsa npc olarak karşılarına çıkabilirler. Yeni yaptığınız bir karakterle, eski karakterinizden (artık dm kontrolünde olan) quest almak çok daha farklı bir duygu olabilir. Hatta iki hikaye arasında epey zaman geçmişse (diyelim ki onyıllar yada yüzyıllar) o zaman süresinde DM, eski karakterinizin büyük işler başardığını kurgulamış olabilir. Böylelikle yeni başlanan hikayede eski karakterlerinizin heykellerini başkentte görebilirsiniz. Belki de kurtardığınız eski bir köye sizin isminiz verilmiştir? Yada sizin goblin oynarken ele geçirdiğiniz şehir, yeni oyununuzda goblin krallığının bir parçası haline gelmiştir. Durumun iyi örneklerinden biri de Faerun`daki Kral Gareth ve eski grubudur. Merak edenler, inernetten hikayelerinin detayını araştırabilirler.
Kısacası, bir oyunun bitmesinin tek yolu karakterlerin ölmesi yada oyunun yarım kalmasından ibaret olmamalıdır. DM ve oyuncular anlaşarak, çeşitli sebeplerden yarım kalmış oyunlara ait alternatif sonlar yaratabilirler. Bu hikayelerin devamını getirmek, oyunun devam ettiği settingi zenginleştirmenin yanı sıra oyuncular için de çok unutulmaz oyun deneyimleri oluşturacaktır. Ayrıca daha sonraki oyunlara da arkaplan hikayesi sağlamaya devam edeceklerdir.
