3.0.2 – Scourge İşgali ve Bağımlısı Olduğumuz O “DIRRŞINN!” Sesi
Bir şeyde mutabık olalım, Scourge İşgali WoW tarihinin en eğlenceli event’iydi! Nokta! İlk başlarda “haha zombi oldum, hadi decurse’le beni” diye naif başlayan event, bir noktadan sonra 28 Gün Sonra’ya dönmüş, Stormwind’den Orgrimmar’a kadar bütün şehirler boşalmıştı. Komik gözüküyor ama gerçekten sinir yıpratıcı bir şey olmuştu Azeroth. Zombi oyuncular kasten Flight Master’lara, Class Trainer’lara, Quest Giver’lara saldırıyorlardı. Ne hareket etmek, ne level atlamak, ne de görev yapmak mümkün değildi.
Bunların arasında arada bir altta DIRRŞŞINN diye bir ses çıkıyor, bize ne olduğunu anlamadığımız puanlar veriyordu. O puanları bir yere harcayacağız sandık ama aslen mevzuyu anlamadık, o puanlar değildi mesele. Olay, Blizzard’ın bize yapacak bir şey daha veriyor oluşuydu.
3.3.0 – Bir Dungeon’a Girmek Bir Daha Asla Aynı Olmadı
WoW’u belki de en çok değiştren özelliğin bir ek pakette değil de, alakasız bir ara yamada gelmiş olmasını seviyorum. 1.12 ile gelen Cross-Realm teknolojisini BG’lere mahsus bir şey olmaktan çıkarıp dungeon’lara almasıyla Blizzard oyunun neredeyse tüm yönlerini etkileyen bir şey sundu bize. Artık merkez şehirde durup 20 dakika “LF2M UK” diye hönkürmenize lüzum yoktu, sunucunuz boşsa endişelenmeniz gerekmiyordu. Bunun avantajı, level atlama sürecinin inanılmaz kolaylaşması oldu. Dezavantajı ise, server içi community’ler git gide zayıflıyordu.
4.0.3 – Elveda Azeroth…
Bir şey demeye gerek yok. 4.0.1 gerekli sistemleri getirdikten sonra, 4.0.3 oyunun gördüğü en büyük değişikliği sundu bizlere. Azeroth, bize senelerce kucak açmış hâliyle yok oluyordu. Bambaşka bir şey vardı artık onun yerinde. Pek çok oyuncu meseleyi sadece görsel sandı, ama durum öyle değildi. Bazı bölgeler tanınmaz hâldeydi (Azshara, Thousand Needles), bazı bölgelerin görsel dili değişmemişti, ama hikayesel olarak çok farklı bir yerdelerdi (Darkshore, Southern Barrens). Müzikler değişmişti, bazı modeller değişmişt, quest alış veriş şekli yenilenmişti, zindanlar farklılaşmışlardı…
4.3.0 – Transmogrification, Deathwing ve Her Şeyden Önemlisi: LFR
Niyetliler miydi, kasti mi hareket ettiler bilemiyorum açıkçası. Ama 3.3 yamasında zindanlara erişimi cross-realm teknolojisine bağlayan Blizzard, 4.3 ile de aynısını raid’lere yaptı. Muhtemelen hatırlayacaksınız, tam bir skandal tepkisi görmüştü bu! Ne hakla Blizzard bu işe emek ve zaman koyanlara özel olması gereken bazı ayrıcalıkları “casual” oyunculara yediriyordu? Pek çok hardcore raider’ın tepkisi bu yöndeydi, fakat zamanla azaldı gitti bağrışmalar.
Olan şuydu: Blizzard hikayesini ağırlıklı olarak raid’lerile sonlandırdığını, bu yüzden de oyuncu tabanının çoğunluğu için pek çok WoW hikayesinin finalsiz kaldığını fark etmiş, bu insanlara bütün ek paket yıkımını gördükleri Deathwing’in sonunu da tecrübe etme şansı tanımıştı. Gear zaten düşük level’lıydı, raid’cinin aldığı tatmin zaten yoktu. LFR sadece tadımlıktı, pek çok kişi bu taviz noktasıyla barıştı ve yoluna devam etti.
5.4.0 – Boşverin Garrosh’u, WoW Nasıl Bir Oyun Olmak İstediğini Buldu!
Evet, 5.4 oyuna Siege of Orgrimmar’ı ekledi. Evet, uzun süre Garrosh oyundaki kesilmesi önem teşkil eden tek boss olarak kaldı. Fakat 5.4, bundan yıllar sonra WoW tarihinde bu raid ile hatırlanmayacak. Warlords of Draenor’un tümüne yayılmış ve WoW’un yeni tasarım felsefesi olduğu aşikar olan “oyuncuları yere sabitle, her yere irili ufaklı gizemler koy, dünyayı daha dinamik bir hâle sok” mantrası ilk defa Timeless Isle ile bu yamada denendi. Çok tuttu, insanlar resmen aylarını geçirdiler Timeless Isle’ın tüm küçük oyuncaklarının, hazinelerinin, gizemlerinin, rare boss’larının ve özel achievement’larının peşinde. WoW da bir sonraki ek paketini komple bu hissiyatın üzerine kurdu. İyi ki de öyle yapmışlar…
