Yazan: Onur Meriç Tekneci
Süper kahraman filmlerinin/dizilerinin fazlaca değer gördüğü bir dönemdeyiz. Artık yıllar önce hayalini kurduğumuz sinematik evrenler önümüze yavaş yavaş sunuluyorlar. Hatta belki artık o dönemi geçiyoruz bile denebilir. Ben de geçmişte bu karakterleri yan yana görmek için ölüyordum. Ancak her şey eskir ve artık hissediyorum ki karakterleri tek görmenin değeri de aynı oranda artmaya başladı. Avengers’da Cap ve Iron Man’ i yan yana görürken ki hislerimiz ile, onları Civil War’da gördüğümüzde hissettiklerimiz elbette artık aynı değil. MCU’ da önümüzde Doctor Strange, Black Panther ve Captain Marvel gibi filmler var ve ben uzun süre Avengers görmeyeceğim için üzülmüyorum açıkçası. Çünkü bu dönemlere girerken bile önem verdiğim bir şey vardı: karakterlerin özgün hikayeleri.
Bu bağlamda, X-Men’in gerçekten çok özgün bir hikayesi var. Bu tip solo işleri kıymetli kılan o eşsiz doku X-Men’de çok güçlü. Ve bana soracak olursanız, şu beş ögeden oluşmakta.
Ayrımcılık
Irkçılık demiyorum, ayrımcılık. Bunun sadece ırkçılık açısından işlendiğini sanmıyorum X-Men’ de. Sıradan görünmesinin yanında, asla eskimeyecek ve etkisini kaybetmeyecek bir konu bu. Asıl mesele aslında bu konunun işleniyor olması da değil, bu konunun olması gerektiği gibi işleniyor olması. Ne insanlar ne de mutantlar melek gibi gösteriliyor X-Men’de. Bir yandan canına tak etmiş Magneto’ ya hak verirken, bir yandan da “ Abi dur bi iş halletmeye çalışıyor adamlar” da diyoruz. Tam olarak bir ayrımcılık neden ve nasıl olur anlatıyor X-Men. Böyle bir konunun işlenmesi aynı zamanda ne olursa olsun çözülemeyecek veya çözülmesi çok zor bir sorunla karşı karşıya olduklarını hissettiriyor. Kendinden nefret edenden kendisiyle gurur duyana, her şeye rağmen barış için mücadele edenden artık sabrı taşmış olana kadar bin türlü karakter var.
Okul
Neden okul? Çünkü aslında güçlerin kontrol edilmesinin ne kadar zor olduğunu ve bu karakterlerin görevlerine nasıl hazırlandıklarını bu sayede görebiliyoruz. Ayrıca bir okul teması, orijin hikayesi anlatmak için de çok güzel bir yöntem. Belki de X-Men’ in en eğlenceli yanı da burada gösteriliyor. Takımdan birinin kaybedilmesinin üzüntüsünü yaşamak için onu normal hayatta da görmek gerekiyor. Karakterlerin aralarındaki iletişimin de en iyi hissedildiği yer burası. Genellikle gençlerden oluşan bir karargah hikayeyi eğlenceli de kılıyor. X-Men genellikle gergin ve karanlık karakterlerden oluşması nedeniyle onlara aynı zamanda içimizin de ısınabilmesi için bu okula ihtiyaç var. Spider-Man’ in bu kadar çok tutulmasının nedeninin onunla empati kurmanın kolay olduğunu düşünürsek, X-Men’ in de aynı miktarda olmasa da okul temasıyla az da olsa bunu sağladığını söyleyebiliriz.
