Bölüm VII
Çocuk çimleri suluyordu. Çimler ise sulanıyordu. Aslında çimleri sulayan, hortumdan çıkan suyun kendisiydi. Çocuk ise sulama işini kendisinin yaptığını düşünerek böbürleniyordu. Yazar bu işi daha fazla sulandırmadan, adam çıkageldi.
Elinde bir torba, gözünde bir gözlükle çimlerin kelleşmiş bölgesine eğildi adam. Tohumları kelleşen bölgeye yerleştirmek için elini torbanın içine daldırıp bir avuç tohum aldı. Çocuk ise tohumları görür görmez alındı. Bir gönderme sandı kendisine. Adam ise bunun bir gönderme olmadığını ancak son günlerde ne yapmaya çalıştığını kendisinin de bilmediğini söyledi, elinde henüz ekmediği tohumları ve gözünde gözlükleriyle. “Metafor” dedi çocuk. Adam duymazdan geldi. Çocuk ise söylediğini yinelemedi. Aslına bakarsanız; unuttu gitti.
Çocuk ergenliğe adım atacaktı, adam yaşından başından utanmadı. “Metafor” dedim, “Bir harfini bile yanlış yazarsan anlamı yeryüzünü bir anda yok edebilir”. Ardından kimsenin tam olarak bir şey anlamaması için yazıya son verdim…
