Bu Hafta Çıkan Çizgi Romanlardan Mutlaka Okumanız Gereken 8’i

Suiciders #2 (DC)

Suiciders’ın ilk sayısını “bir tane daha post-apokaliptik hikaye geldi, hayırlı olsun” diyerek bir köşeye atmıştım aslında. Beni de ikinci sayıyı edinmeye ne itti bilmiyorum. Ama her neyse, müteşekkirim. Suiciders bir anda yükseldi, “vay arkadaş” oldu, “helal olsun” oldu, “ben bunu okurum!” oldu. Bir çizgi romanın üzerinde Vertigo etiketi varsa o çizgi roman hayata 1-0 geride başlar, çıta yüksektir çünkü. Ama onu da aştığında bilirsiniz ki elinizde muhteşem bir iş var, Suiciders ikinci sayısındaki harika anlatımı, muhteşem dünya portresi ve inanılmaz ilgi çekici karakterizasyonuyla bu çıtayı aştı.

The Black Hood #2 (Dark Circle)

Süper kahraman hikayelerinin dekonstrüksiyonu zilyon kere yapıldı, milyar kere bunların parodisi çıkartıldı, parodinin dekonstrüksiyonu, dekonstrüksiyonun parodisi çıktı ortaya. The Black Hood serisi şimdilik bunlardan üstün bir konumda değil, fakat uyuşturucu bağımlısı kanunsuz kahraman polis Black Hood’un hikayesiyle öyle olabileceğini kanıtlıyor. Çizimler ve konunun sert yapısı sayının kafasını suyun üzerinde tutuyor muhakkak, ama şimdilik gözümü kapatıp öneremiyorum. Fakat bir göz atılmayı da hak ediyor.

The Life After #8 (IDW)

The Life After’ın metni yer yer büyük konu açık etme monologlarında kıvranıyor. Çizimler bazı bazı fazlaca sade ve renkli. Ama cehennemde geçen, içinde Hemingway’in ana karakter olduğu, Scott ve Zelda Fitzgerald’ın arada gözüktüğü bir hikaye var burada. Ve bazı noktalarda, özellikle de Hemingway segmentlerinde çok anlamlı şeyler söylemeye yaklaşıyor. Cennet-Cehennem meseleleri ile ilgili konuşan hikayeleri çok seven ben, bu sayıyı da pek bir kıymetle okudum; fakat herkes için geçerli bir tavsiye olur mu, emin değilim.

The Multiversity: Ultra Comics (DC)

Buyurun. Grant Morrison sayısı aldık buraya. Peşinen söyleyeyim, bir Morrison eserinden bekleyeceğiniz her türlü leşlik var burada. Kendinin çok farkında olmayı marifet sanmak, sadece bu yüzden yaptığı bazı ucuzlukları şirin kabul etmek, on üç yaşında yaptığımız tespitleri muhteşem gözlemler olarak aktarmak. Hepsi Ultra Comics’de var. Ve bunlara Grant Morrison’ın “hayatımın en önemli işi” dediği bir sayıda rastlamak da Morrison ile ilgili bütün şüphelerinizi, kaygılarınızı kanıtlar nitelikte.

Peki bunlara rağmen The Multiversity serisinin bu mensubunu niye buraya aldım? Çünkü gerçekten de tüm bu ergen tespitlerinin, ucuz dıştan bakışların arasında çizgi romanda okur ve metin ilişkisi arasında geçen trafiğe dair söylenen anlamlı -ve Calvino’ya ÇOK şey borçlu- sözler var. Bazılarınızın Morrison’ın bu ucuzluklarını sevdiğini de biliyorum. Bu yüzden de kiminiz için mükemmel bir paket olarak gelecek Multiversity. O yüzden de bu öneri listesine alıyorum. Ama bilin ki, Morrison ile olan hissiyatım da değişmiş değildir yani…