Bazen bir şarkı üzerinden derdinizi anlatmak için uzun bir süreye ihtiyacınız olur. Kıtaların nakaratlara, nakaratların sololara, soloların outro’lara yavaş yavaş dönüşmesi; meramınızı anlatmak için uzun cümlelere başvurulması gerekir bazen. Genelde şarkıcılar ve gruplar aktarmak istedikleri şeyleri üç veya dört dakikada şekle şemale sokabilirler. Arada ise daha uzun, epik diye nitelendirilebilinecek şarkılara rastlarız; onlar on, on beş, hatta bazen yirmi dakikaya kadar varacak uzunluktadırlar.
Ama işte bazen, sanatçılar dertlerini iki dakikanın altına da sıkıştırabilirler. Şimşek gibi geçen, aniden başlayıp aniden biten şarkıların yeri de ayrıdır. Hap niyetine tüketilen bu şarkılar, bir anda başlar, bir anda biterler ama kendi içlerinde bir bütünlükleri vardır. Biz bu Pazar günü Geekyapar’ın gönlünüze nüfuz etmiş, kalbinizi çalmış şarkı listelerini bu kısa şarkılara adayalım istedik. Buyurun, karşınızda ne olduğunu anlayamadan biten, iki dakika ve altındaki süpersonik şarkılar. Uzunluklarına göre sıralanmışlardır. Karşınızda!
1. Pure Reason Revolution – I) Keep Me Sane/Insane
Pure Reason Revolution’ın tarzı çok nevi şahsına münhasırdır. İlk albümlerinde daha saf progresif bir tarzdalardı, ikinci albümlerinde ise halihazırda damarlarında olan o “romantik” tadı iyiden iyiye dışarı vurmuşlardı. Amor Vincit Omnia’nın ilk şarkısı, aynı zamanda listemizin de ilk parçası ve en kısa üyesi. Hepi topu 54 saniye sürmekte.
2. Cloud Cult – It’s What You Need
Cloud Cult hakkında konuşmak için o kadar uzun süredir bir bahane arıyordum ki, inanamazsınız. Amerikalı grubun insana verdiği enerji ve resmen ruhunuza sıktığı yaşam enerjisi neredeyse başka herhangi bir grupta yok. It’s What You Need de bu yaşam enerjisinin kısa, küçük bir özeti işte. Cloud Cult ne işe yarar diye merak ediyorsanız, It’s What You Need’de hissettiklerinizi hissetmeye yarıyor.
3. Down – Pray for the Locust
New Orleans’ın büyüsünden çıkan grupların her müzik türünde, her janrda yeri ayrıdır. Down da bunlardan biri. Pantera, Corrosion of Conformity, Goatwhore, Eyehategod gibi grupların üyelerinden toplanan Down’ın ilk albümü NOLA, türü bilen, sevenlerin rafında ayrı bir yerde durur. Onun içindeki Pray for the Locust’un da ağırlığı bambaşkadır. İki dakikalık şarkıları genelde güzel melodiler kurtarır. Pray for the Locust’ın da basit melodisi hakikaten çok güzeldir.
4. The Vaccines – Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)
The Vaccines’den daha önce de söz etmiştik. İlk albümleriyle bir anda İngiliz müzik camiasına bombalama dalan Vaccines’in o ilk albümü işte bu şarkıyla açılıyordu. Kısım kısım Sex Pistols / Clash döneminden güç alan, kısım kısım ise 50’ler ve 60’ların rockabilly tarzına sırtını dayayan müthiş eğlenceli bir parçadır Wreckin’ Bar.
5. Queens of the Stone Age – This Lullaby
Queens of the Stone Age’in Lullabies to Paralyze albümündeki This Lullaby’nin neredeyse Nick Cave’imsi bir tarzı vardır. Josh Homme ve saz arkadaşlarının ne kadar farklı müzik türleri arasında gidip geldiğini de gösterir. Bir anda gitarları kökleyip, kulağınızdan direkt beyninize giren Queens of the Stone Age, bir sonraki anda her şeyi bir kenara bırakıp, ruhunuzu yatıştırmaya oynar. Bir dakika yirmi iki saniyede anlatılamayacak bir bütünlük bu.
6. Eddie Vedder – The Wolf
Eddie Vedder Pearl Jam ile müzik tarihine geçecek albümler yaptı. Pearl Jam bünyesinde söylediği şarkılar milyonlarca insanın hayatlarına dokundu. Ama ne olursa olsun, ne yaparsa yapsın, bundan yüz yıllar sonra da Into the Wild’ın soundtrack’i onun diskografisinde apayrı bir yerde duracak. Sean Penn’in insanüstü bir insan yıkma potansiyeline sahip olan filmine, insanüstü bir soundtrack yaraşırdı. Eddie Vedder da başından sonuna kadar bu görevin altından hayranlık uyandıracak bir şekilde kalktı.
7. Pink Floyd – Vera
Pink Floyd’un The Wall albümünde, hikaye boşlukların dolduracak çok fazla iki dakika ve altında şarkı vardır. Another Brick in the Wall Part 3, Goodbye Cruel World… Ama bir tanesini seçmemiz gerektiğinde neredeyse hiç düşünmedik. Vera Lynn’i hatırlayan var mı diye soran şarkı, o kadar vurucuydu ki çünkü… Pink’in duvar örüş hikayesindeki yeri bambaşkaydı. Ama en çok, bir şarkı içerisinden, şarkılara aldananların acısını yansıtabilmesi bambaşka bir başarıydı.
8. Soundgarden – Kickstand
Soundgarden’ın Superunknown albümü bambaşkadır be! Başyapıt görünce anlarsınız ya hani? “Evet, bu apayrı bir albüm” dersiniz. İşte Superunknown’ın da grubun başyapıtı olduğu her halinden belliydi. Kickstand de bir anlamda, Superunknown’ı mümkün kılan punk rock kökenlerine bir saygı duruşuydu. Ama tabii, Soundgarden’ın tarzındaydı ve yine Chris Cornell’in inanması güç rock vokalleri şarkıya damgasını vuruyordu. Bitince başa bir daha alacağınız şarkılardan işte. Doyamıyorsunuz.
9. The Kooks – Seaside
The Kooks’un 2006 tarihli ilk albümü Inside In/Inside Out böyle açılıyordu. İngiliz grubun üzerindeki peri tozunu da en iyi bu şarkı açıklıyordu. Seaside’ı bir kere dinleseniz, The Kooks’u niye sevmeniz gerektiğini anlardınız zaten. Britrock etkisiyse Britrock etkisi, eskinin alternatif gruplarından bir tutamsa, eskinin alternatif gruplarından bir tutam. Bir de üzerine açıklanamaz bir çekim, müzikal bir karizma.
10. Morrissey – Angel, Angel, Down We Go Together
http://www.youtube.com/watch?v=r391S7tTIME
Morrissey vurdu mu ağır vurur. O kalın, tok sesiyle girdi mi şarkıya, tünelin ucundaki ışığı kapatabileceğini siz dinleyici olarak çok iyi bilirsiniz. Onun ilk solo albümündeki Angel, Angel, Down We Go Together da böylesine ağır bir şarkıdır. Oturur, dinler, ışığı siz kendiniz söndürürsünüz. Arkadaki orkestranın ağırlığı ayrı koyar size, “Seni hayattan çok seviyorum” diyen Morrissey’in sözleri ise apayrı. Bir melek bulup bu şarkıyı ona söyleyesiniz gelir. Hayatınızda bir melek halihazırda varsa, zaten o zaman şarkı bambaşka bir yere gider, sizi de yalnız bırakır.
