Uncharted 4. Bu konuyla ilgili söylemek istediğimiz her şey bu. “Arkadaşlar, duydunuz mu, Uncharted 4 çıkmış PS4’e” demek bile bir nebze samimiyetsiz geliyor açıkçası, zira bu satırları yazmak için oyunun başından zor kalmış bir konumdayız. “Ya oyun çok X” diye bir övgü cümlesi kuracağız, ama o cümlenin son sıfatı ne olursa olsun, tam karşılayamayacak. O yüzden de kuş gibi oyunun ismini söyleyebiliyoruz sadece. Uncharted 4. O kadar iyi.
Bu satırları okuyup, “abartıyor mu acaba?” diye düşünüyorsanız eğer, o zaman da şöyle yapalım; siz buyurun, yazıyı okuyun, sonunda bir daha konuşalım. Zira Uncharted 4’ü “Uncharted 4” yapan şeyleri size anlatasımız var. Daha da önemlisi, bunu “oyunun grafikleri şahane, vuruş hissi tok, hikayesi güzel” cümlelerinden fazlasıyla yapasımız var. Çünkü evet, oyunun grafikleri şahane, vuruş hissi tok, hikayesi güzel. Kaba hatlarıyla zaten muhteşem bir oyun. Biz biraz daha ince hatlarındayız. Buyurun.
1. Bölüm Çeşitliliği
Dışarıdan baktığında, ilk üç Uncharted oyununa damga vuran bir görsel mühür bulabilmek mümkündü. Hani çeşitlilik vardı, ama bunlar arasından baskın bir dil de oluyordu öne çıkan. Drake’s Fortune daha tropik, ağaçlı bir tablo canlandırıyordu zihninizde. Honor Among Thieves‘in mührü karlı Shambhala’ydı, Drake’s Deception için de ilk akla gelen arka plan çöldü. A Thief’s End‘in bu denli belirgin bir mührü yok. Naughty Dog’un dördüncü Uncharted oyunu coğrafi tasarım açısından birkaç kat daha çeşitli, ve bu da oyunun sürükleyiciliğini birkaç kademe yukarı fırlatıyor.
2. Oyunculuk
Naughty Dog artık oyun yapım sürecinin bu kısmını çözdü. O defteri yazdı, son noktasını koydu, kapağını kapattı artık. The Last of Us‘ta Troy Baker ve Ashley Johnson’dan harika performanslar çekmişti Druckmann ve ekibi. Burada da yeni neslin meyvelerinden dibine kadar faydalanıp, bu meziyetlerini iyice coşturmuşlar. Hayatımda hiçbir oyun için bunu demedim; ama altyazısız nasıl rahat ediyorsanız –yani Türkçe ya da İngilizce, fark etmez– öyle tüketin oyunu. Altyazılar kapansın ki, suratlara bir bakın. Havaya girme oranınız fırlayacak.
3. Geri Dönen Tırmanma Odağı
İlk Uncharted oyunu ve bana soracak olursanız onun ruhani ikizi olan Golden Abyss‘i saymazsak, Uncharted serisinin ana odak noktası; dış yüzeyinin verdiği vaade rağmen Gears of War‘a bir çeşit rakip olmak gibiydi aslında. İkinci ve üçüncü oyun, özellikle de üçüncü oyun Nathan Drake’in elinde ölen isimsiz yardakçı sayısı herhalde binlere vurmuştur. A Thief’s End bu noktada odağı iki şey yaparak geri çekmiş: Birincisi, isteyene çiçek gibi bir GTA-vari Auto-Aim açma opsiyonu getirilmiş; ikincisi de oyun içerisinde pek çok aksiyon sahnesi, uzun tırmanış sekanslarıyla kesilmiş.
4. Arayüz İnce Detayı
Buna, niye bilmiyorum, ben şahsen çok takıldım. Şimdi şöyle, A Thief’s End‘in birincil derdi, size sinematik tecrübeler yaşatmak. Hatta tüm Uncharted serisinin birincil derdi bu, değil mi? Bu uğurda, Naughty Dog bu oyun muhteşem bir tespit yapmış: Oyun içinde ne yapılması gerektiğini söyleyen komutlar, sık karşınıza çıktıklarında sizi havadan çıkarıyorlar. Uncharted 4 bu keteliğe hiç sık düşmüyor. Bir noktadan sonra zaten sadece Last of Us vari “etkileşime girilebilir eşya uyarısı” izleri kalıyor ekranda. Ha ama…
5. Akışı Hiç Bozmaması
Bu noktada çok fazla kişiyle ters düşebiliriz diye tahmin ediyorum; zira az sonra öveceğim şey, oyunun siz bir çevre bulmacasını çözmekte zorlandığınızda, size yardım edişi. Ama işte, bunu müthiş akıllıca bir kararla ve müthiş akıllıca bir vaziyette yapıyor oyun. Bir kere şunu söyleyelim, yardımını sunduğu yerler hep “lan nereye atlanacak buradan?” ya da “bir saniye, hangi taşın üstüne basılacak?” tipi bulmacalar. Yani oyunun esas damarının durduğu, sinematik sekanslarda tek başınasınız.
Zaten esas amaç da bu, sizi o sekanslara geldiğinizde oyundan çıkartacak hiçbir şey kalmasın istemiş Naughty Dog. Ve kalmıyor da gerçekten, çünkü bu yardımlar çok nadiren oyun dışı bildirimlerle geliyorlar. Genelde yanınızdaki kişi “abi bir gelsene, şuradan yapılacak sanırım” diye işaret ediyor çözümü. Bir taşla iki kuş vuruluyor, hem sinematik moddan çıkmıyor; hem de gerçekten bir ekip olduğunuzu hissediyorsunuz.
6. Uncharted Hikayelerine Olan Bağı
Seriyi genel geçer oynayan birine, takdir ettiği şeylerin komple bir listesini sorsak; kuvvetle muhtemel hikayeyi ilk beşe yazmayacaktır. Bir kısım içinse muhakkak serinin bir mitoloji sahip olmaya en yaklaştığı yerler büyük önem taşıyordur. Çok farklı iki oyuncu tipinden söz ediyorum burada. Uncharted 4‘te bu iki grubu da ihya edecek bir hikayenin; ve daha da önemlisi, önceki hikayelere yönelik çok pırıltılı saygı duruşlarının olması, bu yüzden gerçekten harikulade bir başarı.
Spoiler verecek değiliz, ama o alt başlığın bir anlamı var. A Thief’s End. Ve bu anlam ,sekiz yerinden deşiliyor oyun boyunca. Çok da tatlı tatlı işleniyor, ve daha da sevimlisi, bu işleniş sırasında ilk üç Uncharted oyununa küçük selamlar duruluyor. Tabii arada Golden Abyss‘i üvey evlat yerine koymuşlar, ona biraz üzüldük ama; ne yaparsın? Vita komple üvey evladı Sony’nin. Biz de Remote Play üzerinden Uncharted 4 falan oynayalım biraz, Vita’cık da süper oyun görsün az biraz…
