Üretim garip bir süreç. Özellikle de sanat üretimi, diğer tüm üretimlerin içerisinde başka bir acayiplik teşkil ediyor. Bir hissi alıp, bir sanat eseri dahilinde takipçiye aktarmanız gerekiyor; ancak sanat eserleri tüketildikleri hızda üretilmiyorlar. İzleyiciye on dakikalık bir sahnede aktarmanız gereken histe siz beş haftanızı geçiriyorsunuz bazen. Bunu yapabilmek için çok fazla hissetmeniz gerekiyor. Çok fazla hisseden insanlar da genelde pek dengede yürümüyorlar.
Bunun en iyi örneklerinden birini geçtiğimiz günlerde The Ringer‘a bir röportaj veren Paul Thomas Anderson‘da gördük. Kariyerinde Magnolia, Punch-Drunk Love, There Will Be Blood gibi filmler bulunan Anderson, Boogie Nights ile ilgili konuşuyor röportajında. Porno sektörü çevresinde kesişen ve mahvolmuş hayatları konu alan filmin setinde başrol Burt Reynolds ile çıkan gerginlikler soruluyor. Anderson doğruluyor.
“Burt ve ben birbirimize girdiğimizde, belki bir gün öncesi ya da bir gün sonrasıydı, her halükarda Boogie Nights setinde çok gergin üç gün geçti. Diğer 57 gün çok eğlenceli ve kahkahalarla doluydu, ancak tam ortada üç gergin gün vardı. Mark Burt’le ya dışarıda kavga ediyordu, ya da filmde. Geriye dönüp bakınca, filmin de çok berbat bir yeriydi. Her şey yanlış gidiyordu karakterler için.”
Ancak… Soruyorlar Anderson’a. Bu gerginliğin faydalı olduğunu düşünüyor mu? Onu alıntılıyoruz, “Kesinlikle” diyor usta yönetmen. Çünkü dediği gibi, senaryonun enerjisi sete, setin enerjisi filme yansıyor. O gerginlikten çıkanı da bugün tartışmaya gerek yok. Hem Anderson, hem de Reynolds’a ödüller kazandırmasının yanı sıra bugün gerçekten de muhteşem bir sinemacılık örneği olarak kabul ediliyor. Demek ki bazen faydalı kavgalar da verilebiliyor…
