Siteyi takip edenler başlığı Yiğitcan’ın Nolan sıralamasından apardığımı fark etmiştir. Ancak konu Tarantino olduğunda yapılan sıralamanın fena halde sübjektif olmaktan başka şansı yok. Aykırı bir jenerasyon olmasıyla bilinen Kayıp Kuşak yönetmenlerinin arasında bile çıkıntı görünebilen Tarantino’nun filmlerini ya tümden seversiniz ya da hiç sevmezsiniz. Ben de bu adamın filmlerini çılgıncasına beğenerek izlediğimden filmler arasında kötü bulduğum bir örnek yok. Ama listenin şanındandır dedim, diğerlerinin arasında silik kalanları son sıraya yerleştirdim. Yalnız şu önemli: Filmlerinin sinema ve reel olmak üzere iki evrende geçtiğini açıklayan yönetmen, aynı zamanda kendi otör (tanrı-yönetmen) filmografisinin son çıkan Hateful Eight’le beraber 8 filmden oluştuğunu bastıra bastıra söylüyor. Yani listede sadece Tarantino’nun sahiplendiği evlatlarına yer verdim.
Şimdi muhtemelen herkesin kombinasyon sayısı elverdiğince birbirinden farklı sıralayacağı listenin benim gözümden haline bir bakalım!
8. Jackie Brown
Tarantino’nun su götürmez yeteneklerinden biri de oyuncu seçimidir. Hatta buna Hollywood’da Tarantino Dokunuşu derler. Ancak harika oyunculuklarla yansıtılan karakterlerin derinlikleri hakkında aynı şeyi söyleyemem. Ben filmleri ana karakterlerin motivasyonuna kendimi çok vererek izlerim. Filme adını veren karakter Jackie Brown benim gibi seyirciler için bir talihsizlik. Tarantino’nun karakter oluştururken etik pusulasının beyaz kısmını değil de gri kısmını kullanmaya alışık olmasından mıdır bilmiyorum ama film boyu kendimi bir an bile Jackie’nin mücadelesine kaptıramadım. Ana karakterin sürükleyiciliği zayıf olunca filmin ağırlığı Tarantino’nun kullanmayı pek sevdiği, bir Kayıp Kuşak icadı olan, motivasyonu zayıf karakter olarak açıklayabileceğim aylakçı prototipinden oluşturulan Louise’e kalmış. Lousie de karakterinin doğası gereği bu entrika hikayesini taşıyamamış. Böylece film estetik görünen bir enkaz halini almış.
7. Death Proof
Film için Tarantino’nun bilinçaltının en net dışa vurumu diyebiliriz. Parçalanamayan arabalar, sex, drugs and rock’n roll felsefeli cool adam, kucak dansları, adrenalin bağımlısı kızlar… Ayrı ayrı tüm bu ögeler tam bir 70’ler rüyası olsa da bir araya geldiğinde bir bütün oluşturamamış. Hele 2007’ye hiç gitmemiş. Filmi listenin sonuna atmayan iki şey var: Biri filmin tek anında bile sıkılmamam. Diğeri Stuntman’ın Ölüm Geçirmez’i anlattığı sahne aklıma her gelişinde sadistçe keyiflenmem.
6. Django Unchained
Yine bir posta oyunculuk övmek lazım. Leonardo DiCaprio bu filmde öyle iyi bir iş çıkarmıştı ki benim Oscar’ı alamamasına -hatta aday gösterilmemesine- en şaşırdığım performanslarından biriydi. Tarantino ,filmlerinin bir kısmının kendi evreninde de sinemada gösterilen birer film olduğunu açıkladıktan sonra Django’nun günahlarının bir kısmı silindi. Yine de geriye finalin Tarantino için bile abartılı olduğu ve önceki film Inglourious Basterds’tan sonra beklentiyi karşılamadığı günahları kaldı.
5. Kill Bill(ler)
Tarantino kendi yaptığı işler kendi kurallarıyla değerlendirilsin isteyen bir yönetmen. Kurallarından biri de 1 yıl arayla çıkan Kill Bill: Vol 1 ve Kill Bill: Vol 2’nin tek film olarak değerlendirilmesi. Yani bu biraz mızıkçılık ama biz işimize bakalım. Hal Tarantino’nun istediği gibi olunca Kill Bill’i değerlendirmek biraz zor oluyor. Vol. 1 ilk 4’te olmaya çok yakınken Vol. 2 “Vol. 1 fenomen oldu bizim de elimizde 2. bir film için malzeme kaldı zaten.” düşüncesiyle çekildiğinden Kill Bill kendini 5. sıradan yukarı taşıyamıyor.
