Ben Amal El-Mohtar ve Max Goldstone’un Ve İşte Zaman Savaşını Böyle Kaybedersin’ini çok sevdim. Bakın bu konuda hiç şakam yok. Çok sevdim. Kitabı okudum, kitabın incelemelerini okudum, kitap üzerine kendim bir şeyler karaladım, evet, ama burada bitmedi. Bir de bir “fanfiction”ını buldum ben kitabın, ki bu noktada bu kitap için hayran kurgu yazılmasından daha ilginç olan şey bu bahsettiğim hayran kurguyu kimin yazdığı.
Centilmen Piç serisi ile tanınan, George R. R. Martin’den ve Patrick Rothfuss’tan övgüleri toplayan ve benim ilgimi “Boğazında kanayan bir kesik olsa ve bir hekim o kesiği dikmeye çalışsa Lamora iğneyle ipliği çalar ve kahkahalar atarak geberip gider.” alıntısıyla zamanında fazlasıyla çeken Scott Lynch. Locke Lamora’nın Yalanları hâlâ kitaplığımda yatıyor ve ne yalan söyleyeyim, Scott Lynch ile kendi kitabı ile değil de başka bir kitap için yazdığı hayran kurgu vesilesiyle tanışmak beni biraz güldürüyor. Tarihe uyarlayınca F. Scott Fitzgerald ve Ernest Hemingway birbirlerine hayran kurgu yazması gibi örneğin. Gerçi, belki de yazmışlardır?
Ama bir yandan da… Nereden baksanız çok günümüz bir şey bu. Modern. Artık bir eser sadece eseri yaratana ait değil sanırım. Bir kere paylaştınız mı hayranlar tarafından sizden daha çok sahipleniliyor ve kaynak materyalin etrafında şekillenen, kendi istekleriyle süslenen bir mitoz oluşturuyorlar. Hayran kurgu doğal olarak gittikçe popülerleşiyor, yazarlığın ciddi bir türü olarak görülüyor. Nitekim ben de “şu sahneden itibaren kendi üslubunuzla devam ettiriniz” gibi yaratıcı yazarlık çalışmalarından ne kadar farklı diye düşünüyorum.
Hem eğer bu durum Scott Lynch’in oturup şu güzelliği yazmasına sebep olacaksa ben asla ve asla şikâyet etmiyorum. Archive of Our Own’un karanlık dehlizleri arasında böyle inciler de var demek ki. Nereden baksanız kitabın mizahını, tonunu, tatlığını üstünde barındırıyor. Yukarıdaki tweet ile de göreceksiniz, çok tatlı bir hediye olmuş El-Mohtar ve Goldstone’a. Ve İşte Zaman Savaşını Kazandıktan/Kaybettikten Sonra Gelen Birlikteliğin Bahtiyarlığında Böyle Sağ Kalırsın. Gelirken yanında bir Soren Kierkegaard getir lütfen. Kırmızı ile Mavi’nin çekişmelerini birazcık daha okuyayım diyenler için birebir. Bir de Scott Lynch yazmış yani. Nereden baksanız bir kazan-kazan durumu.
Siz ne diyorsunuz? Sizce komik mi, sıradan mı? Bence oldukça heyecan verici.
