Semiha Yankı – Seninle Bir Dakika
Tamam, tamam. Kıbrıs Barış Harekatının üzerinden daha bir sene geçmiş. Batı dünyasında “Türkiye” iyi sıfatlarla anılmıyor muhtemelen. Üstelik herkes ABBA’ya koparken, biz baya vurgun bir balad çıkarmışız karşılarına. Ama… üç puan değil bu şarkının hakkı ya. Listemizin altıncı sırasındaki Seninle Bir Dakika, hakikaten harika bir şarkı çünkü. Gerçekten. Semiha Yankı ilk nakarata girince tüyleri diken diken olmayan kalbine baktırsın yani orada mıymış…
Manga – We Could Be The Same
Yavaş yavaş ağır toplara geliyoruz. Listemizin dördüncü sırasında Türkiye’ye yarışma tarihindeki en iyi ikinci derecesini getiren Manga var. Açın izleyin videoyu, bayık introyu geçtikten sonra şunu göreceksiniz: Kümülatif bir performans We Could Be The Same’inki. Daha önceki rock denemelerine gelen eleştirilerle dizayn edilmiş resmen. Deli’de sahne çok statik kaldı dendi diye kendini kesince içinden kız çıkan robot koymuşlar mesela. Daha ne?
Şebnem Paker – Dinle
Listemizin üçüncü sırasında, Türkiye’ye Eurovision’u becerebileceğini hatırlatan Dinle var. Kıyafeti, sesi ve asaletiyle bir neslin tartışmasız ilk aşkı olan Şebnem Paker ve arkasında aynı anda yerel ve evrensel olmayı nokta atışı becerebilmiş Grup Etnik söylüyor, siz de dinliyor ve hayran kalıyorsunuz. Şarkının iskeleti, gidişatı, finali, vurgusu… Her şeyi ayrı güzel. Çalan eller dert görmesin!
Sertab Erener – Everyway That I Can
https://www.youtube.com/watch?v=axJt-Rw2Urg
Oha çüş ne? Everyway That I Can listenin ikinci sırasında mı? Nasıl birinci olmaz? Birinci olan tek şarkımız nasıl Geekyapar’ın listesinde de birinci olmaz? Çünkü iddiamız, birinci şarkının o sene yarışsa herkesi geçip şampiyon olacağı yönünde, ama biz şimdi Sertab Erener’in alanında başkalarını konuşmayalım. Bu şarkı ve bu performans, neredeyse kusursuz çünkü. Her şeyden öte, biraz da bilen bir insan olarak, şuna ikna oluyorsunuz onulmazca: Bunu Sertab Erener’den başka kimse başaramazmış, çok belli.
Ama bizce, Eurovision tarihimizin en iyi şarkısı…
Athena – For Real
Hâlâ dinliyoruz. Hâlâ kopuyoruz. Hâlâ nakarata karşı koyamadan “ap, avanabrinyu ap” diye bağırarak eşlik ediyoruz. Evde söylüyor olmanın keyfi mi, Gökhan’ın sahne hakimiyeti mi, Athena’nın tarz olarak kendinden gıdım ödün vermeden çalışmış olması mı bilmiyoruz. Ama For Real, dönüp bakınca en gaza geldiğimiz yerli şarkılardan biri, bırakın Eurovision’u. O yüzden de listenin birinci sırasına aldık.
Sizin sıralama?
