Galaksinin Cıvık Koruyucuları 2 sonunda sinemalara geldi ahali, gün bugündür! James Gunn’ın imzası olan bu eğlenceli ve müziklerine her daim aşık eden filmi Geekyapar olarak gidip izledik, sizler için değerlendirdik. Gerekli spoilerlı ve spoilersız videoları YouTube kanalımıza yüklendiği vakit bulabileceğinizi de unutturmayalım bu arada; oradan da farklı yorumlamaları izlemek isterseniz vakit kaybetmeyin deriz. Tabii eğer dinlemek yerine okuma taraftarıysanız, sizlere uzun uzun tartışacağımız Guardians of the Galaxy Vol 2 yazımıza buyur edelim efenim! Hepiniz hoş geldiniz galaksiyi içinde yaşadığı için seven şeker insanlar ve insan olmayan her türlü uzaylı türler!
SPOILERSIZ Genel Bakış
Onca senedir Marvel’ın çıkardığı her türlü filmden, öyle ya da böyle bir şekilde tarzını anlayabilmişsinizdir diye düşünüyorum. Her karakterin mizacı ve hikayeleriyle küme halinde ilerleyen çizgileri sayesinde Marvel’ın da kendi çapında birtakım imajı oldu denebilir. Kimine uyar kimine uymaz, orası çok ayrı mesele. Ama mesela Guardians of the Galaxy dendiğinde aklınızda canlanan şeyler aşağı yukarı çok farklı olmayacaktır; ister çok sevin ister nefret edin. 80’lerden gelen kulak pası temizleyen şarkılar, aykırılıklarıyla etkileyen karakterler, evrene dair uygun hikayeler, espriler şakalar, efendime söyleyeyim görsellikler vesaire… Bunların hepsinden bir tutam alıp bir köşede harmanladığınızda elinizde Guardians of the Galaxy’nin temel oluşum taslağı ortaya çıkıyor aslında.
Kabul edin, Guardians of the Galaxy hiçbir zaman cıvıklıktan sapacak türde bir film gibi gelmedi insanlara. İlk filmden yakaladığı o enerjiyi kaybetse tuhaf olurdu zaten, değil mi? İlginç bir dinamiği var ve insana mutluluk mu desem, neşe mi desem… öyle bir his veriyor. Birinci GotG filminde ne gördüyseniz, Vol 2 bünyesinde de çok farklı şeyler görmeyeceksiniz. Ha durduğu yerde sekmiyor film, ilerliyor elbette; üzerine konuşmaya çalıştığım husus dinamiği konusunda. Hareketlilik, enerji, komiklik, görsellik… Bu konularda gerileyen bir tanesi yok şükür ki. Hatta bana kalırsa bir tık fazla da başarmış olabilir film.
Film gayet şeker ve tadında olmuş. Uzunca bir süre çok fazla aralıklarla gülmekten dolayı filmin yarısına doğru yorulduğumu bile söyleyebilirim. Müzikler her zamanki gibi zibilyonlarca kez kendini dinletecek kadar güzel seçilmiş, 80’lerin incileri bir bir sıralanmış. Karakterler ruhlarından pek bir şey kaybetmemiş, üzerine detaylandırılmışlar bile. Hikaye de bazı kafamı kurcalayan noktalar dışında gayet akıcı olmuş, bunu da söylemem lazım. Ayrıyetten belirtmeliyim ki çoğu karakterin sahip oldukları güçler bakımından tam bir gösteriş filmi çıkıyor karşınıza.
Aile meseleleri fazla filmin odak noktasında, her türlü aile draması itinayla yaşanmış; klişe olsa da hikayede güzel yedirilmiş yine de. Sıfır Marvel bilgisiyle sadece filmleri izleyenler için bile yeterli miktarda açıklamalarıyla doyurucu olmuş. Her türlü görselliği zaten yeterince övdüğümü ve ilerleyen kısımlarda da öveceğimi düşündüğümden çok bir şey eklemiyorum burada. Benim şahsi kararım filmin on üzerinden yedi buçuk-sekiz civarı bir puanlamayı yeterince hak ettiği yönünde. Yedi aşağısı hakaret olacaktır; sekiz buçuk yukarısı ise fazla teknik değerlendirme istediğinden dolayı ben puanlamamı bu sınırda tutmayı tercih ediyorum. Zira bu sınır harici bir değerlendirme de her türlü tartışmaya yol açacağından en anlaşılabilir puanlama bu zannımca.
İzleyince vereceğiniz karar ne olursa olsun, James Gunn’a kişisel bir teşekkürü az görmek istemiyorum. Adam yapmış olmuş. Onlar konuşur Gunn yapar! (Seni bizim ekibe transfer edelim mi Gunn? *kıps*)
Spoiler istemeyen ahali yazının buradan sonrasına geçmesin; bir sonraki sayfaya ilerlemesin, hemen burada bıraksın. Sonrasında olacaklardan müessesimiz sorumlu değildir!
